بازاندیشی در نماهای شهری بعنوان عاملی تعیین کننده در تحقق زیباسازی شهرفردا

فضاهای عمومی شهرها روزانه بارها توسط مردم شهر تجربه می شوند. از این رو باید در طراحی این فضاها به بعد بصری (زیباشناختی) و ادراکی آنها توجه ویزه شود که چرا که مفهوم و علت وجودی فضای عمومی شهری، حضور مردم و تعامل آنها در این فضاها می باشد. یکی از مهمترین و عمده ترین فضاهای شهری، خیابان است که جداره های اطراف آن، اصلی ترین جزء تعریف کننده و عامل هویت و زیبایی بخش آن محسوب می شوند. اما امروزه عدم هماهنگی جدارهای شهری، پس از سالها بی توجهی، به معضلی بزرگ گردیده است. شهروندان به مرور زمان نسبت به فضای اطراف و نازیبایی های موجود بی تفاوت شده اند. دیگر کمتر کسی به هنگام پیاده رویی در خیابان های شهری از فضای اطراف لذت می برد و کمتر کسی به یاد دارد که لذت بردن از فضای شهری به چه معناست. این مسئله ریشه ها و دلایل متعددی دارد که در این پژوهش به ابعاد طراحانه آن پرداخته می شود. این پژوهش به شیوه ای توصیفی- تحلیلی سعی در بررسی اصول زیباسازی نمای شهری داشته و با استفاده از روش کتابخانه ای به بازتعریفی از اصول اولیه طراحی نمای شهرهای آینده می پردازد. در این تحقیق طبق روند شناخت از کل به جزء، به بررسی اجرای نمای شهری پرداخته می شود و سپس اصول و قواعد طراحی و ترکیب بندی نما شامل نظم، تناسب، مقیاس، ریتم، گشتالت و همچنین اصول مناسب بصری نما شامل خوانایی فرم و عملکرد، انعطاف پذیری و گوناگونی برای استفاده در شهرهای ایرانی- اسلامی آینده مورد بررسی قرار می گیرند و در نهایت چارجوبی از اصول و ملزومات طراحی نمای شهر فردای ایرانی اسلامی ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

خیابان ، جداره ی شهری ، زیباسازی ، شهرفردا