حذف رنگزای اسید قرمز 14 از محلولهای آبی توسط نانوکامپوزیت پلی آنیلین( Tio(2

رنگزاهای حاصل از پسابهای نساجی بخش عظیمی از ترکیبات آلی هستد که باعث ایجاد آلودگی در آبهای طبیعی می-گردند. بنابراین، فرایند حذف رنگزا از آب و پساب امری ضروری تلقی میگردد. روشهای مختلف فیزیکی، فیزیکی-شیمیایی، شیمیایی و بیولوژیکی برای تصفیه رنگزا وجود دارد. یکی از روشهای موثر در حذف آلایندهها از محلولهای آبیروش فتوکاتالیستی میباشد که بر پایه استفاده از نور برای تهییج الکترونها و تولید رادیکالهای اکسیدکننده و تجزیه واکسیدکردن آلایندهها توسط این رادیکالها استوار میباشد. فتوکاتالیستها میتوانند آلودگیهای محیطی متعددی را دردمای اتاق از طریق اکسیداسیون با استفاده از نور خورشید یا نور مصنوعی به عنوان یک منبع انرژی از بین ببرند.فتوکاتالیستها علاوه بر حذف آلودگیها میتوانند آنها را به محصولات سازگار با محیط زیست تبدیل کنند. نانو ذراتکاتالیست، یک سطح واکنشگر بزرگ ایجاد کرده و تصفیه حجم بالایی را امکانپذیر می کنند. با این حال استفاده ازنانوذرات به عنوان فتوکاتالیست به دلیل اندازه بسیار کوچک و مشکلات جمع آوری آنها از فاضلاب دارای محدودیت هایاجرایی میباشد بنابراین به کار گیری روشهایی برای ترکیب نانوذرات با مواد دیگر(بخصوص پلیمرها) و استفاده از آنهابه صورت نانوکامپوزیتها نه تنها گامی مثبت در جهت رفع مشکلات اجرایی می باشد، بلکه میتوان از خواص فتوکاتالیستیبهبودیافته این کامپوزیتها نیز در جهت تسریع و افزایش راندمان حذف رنگزاها از محلولهای آبی بهره برد. علاوه بر موارد مذکور ترکیب نانوذرات نیمه رسانا از جمله (TiO(2 با ماتریسهای پلیمری می تواند قابلیت استفاده از نور مرئی را برای تهییج الکترونها و در نتیجه ایجاد رادیکال های اکسیدکننده فراهم کند. در این تحقیق ابتدا نانوکامپوزیت پلی آنیلین/(TiO(2 به روش پلیمریزاسیون در محل ساخته شده و سپس از آن برای حذف رنگزا تحت تابش نور مرئی در سیستم دوغابی استفاده شده است و با انجام آزمایشات مختلف و بررسی نمودارهای رسم شده از آنها، غلظت و pH بهینه به دست آمده است.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، پلی آنیلین (TiO(2 ، حذف رنگزا ، حذف فتوکاتالیستی ، تصفیه فاضلاب