بررسی کیفی آب رودخانه جاماش با توجه به پترولوژی منطقه

در این تحقیق اطلاعات 35 ساله کیفیت آب سه ایستگاه هیدرومتری سیخوران، سرخا و سرمقسم حوضه جاماش واقع در شمال بندر عباس با کمک روشهای زمین آماری و پایش مکانی بررسی شده است. با توجه به محرومیت منطقه و عدم وجود صنایع آلاینده، عامل اصلی افت کیفیت رواناب های این حوضه، پترولوژی منطقه، به خصوص گنبدهای نمکی و ورود آبهای زیرزمینی شور و سولفاته به صورت چشمه در طول مسیر رودخانه تشخیص داده شد. این افت کیفی به صورت کاملا آشکار در زمان کاهش دبیو دبی پایه رودخانه دیده می شود و در دبی های بالاتر، رواناب ها از کیفیت مطلوبی برخوردار می باشند. در بررسی های انجام شده، مهمترین علل کاهش آشکار میزان آلودگی در دبی های زیاد رودخانه، عواملی چون کاهش مدت زمان تماس روانابها با سنگ ها و سازندها ( کاهش زمان انحلال) و افزایش حجم آب (تقلیل نسبی غلظت یونها در آب) شناسایی شدند. با توجه به کاهش ارتفاع از شمال حوضه به جنوب، و ضعیف تر شدن لیتولوژی، کاهش کیفیت آب در طول مسیر رودخانه، روندی صعودی داشته و در خروجی حوضه به حداکثر آلودگی خود می رسد.

کلیدواژه ها:

جاماش ، سیخوران ، سرخا ، سرمقسم ، پترولوژی