شاخص های معماری پایدار در معماری مسکونی

واژه ی توسعه پایدار ، از جمله مفاهیمی است که در دهه 1970 میلادی به دلیل توجه جهانی به مسائل زیست محیطی پدیدار گشت وامروزه هم توجه بسیاری از صاحبنظران علمی را به خود جلب نموده است ؛ با توجه به اینکه یکی از مهمترین عوامل آلوده کننده محیطزیست در جهان و بخصوص در کشور ما ایران ، مصرف انرژی های فسیلی در فضاهای مسکونی جهت تامین گرمایش و سرمایش خانههاست ، لذا بحث معماری پایدار و همساز با محیط زیست چند سالی است که در جهان مورد بحث و امعان نظر قرار میگیرد . در این راستا معماری سنتی ایران در بخش مسکونی دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه بوده است . در حال حاضر نیز حفظ منابع طبیعی خدادادی ، عدم آلودگی محیط زیست ،حداقل مصرف انرژی های فسیلی و بهره گیری از انرژی های تجدیدپذیر نظیر باد و نورخورشید و هم زیستی با شرایط اقلیمی از طریق تدابیر شهرسازی و معماری از موارد مهم در طراحی معماری بناهای مسکونی می باشد که باید مورد توجه و اجرا توسط طراحان و مجریانقرار گیرد . این پژوهش که روش تحقیق آن متناسب با ماهیت موضوع به صورت توصیفی – تحلیلی می باشد نشان می دهد که فنون وقواعد به کار رفته در معماری سنتی ایران مانند خانه های تاریخی کاشان و.... ، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را به وضوح در خود دارد

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری مسکونی ، معماری پایدار ، معماری اقلیمی