مطالعه آزمایشگاهی تاثیرغلظت نانوذرات دی اکسیدتیتانیوم سیلیکاودمای فرآیندبرخواص آبگریزی بتن و بهینه کردن پارامترهای تاثیرگذار

علم نانو و مهندسی نانو که گاهی باعبارت بهسازی نانویی دربتن بیان میشوند عناوینی هستند که برای توصیف دومسیر درتحقیقات نانوتکنولوژی دربتن استفاده میشود دراین پژوهش خواص ابگریزی بتن مورد بررسی قرارمیگیرد که هدف نهایی بهینه کردن پارامترهای تاثیرگذار براین خاصیت آبگریزی است آنچه درپروژه تعریف شده بود تاثیر غلظت نانوذرات SiO2 و نانوذرات TiO2 وروش تولید و دمای فرایند برخواص ابگریزی بتن بود که باتوجه به ازمایشات صورت گرفته و کنترل دمای فرایند توانستیم به پوشش ابرابگریز دست پیدا کنیم بنابراین دمای خشک کردن هم یک عامل تاثیر گذار بود بعدازتولید پوشش ابگریز توسط تست زاویه تماس CA قطره با سطح نمونه ها مورد بررسی قرارگرفت و همچنین توسط تست SEM بررسی مستقیم مورفولوژی سطح پوشش تولید شده تجزیه و تحلیل گردید که تعیین مقادیر بهینه با بهترین نتایج معرفی گردیده است تمام انالیزها و نتایج صورت گرفته حاکی ازتولید پوشش ابگریز بازبری نسبتا بالا می باشد دراین پژوهش پوشش ابرابگریزی ازبتن با حضور نانوذرات سیلیکا و دی اکسید تیتانیوم تهیه شد زاویه تماس نمونه ها با افزایش درصد نانوذرات سیلیکا به ترتیب افزایش و کاهش یافت با افزایش درصد نانوذرات زاویه تماس افزایش پیدا می کند با افزودن بیش ازاندازه نانوذرات اززاویه تماس و ابگریزی پوشش به شدت کاهسته میشود دمای خشک کردن بهینه 50درجه سانتیگراد بوود با افزایش دما ازابگریزی پوشش کم شد که دمای خشک کردن بالا باعث ازبین رفتن زبری سطح میشود

کلیدواژه ها:

سیلیکا ، دی اکسید تیتانیوم ، ریخته گری محلولی ، پوششهای آبگریز