مدل مدیریتی شبکه های اجتماعی آموزشگاهی

بی شک افق چشم انداز تعلیم و تربیت در هزاره سوم در تسخیر فنآوری اطلاعات و ارتباطات است. آموزش و محیط های یادگیری ازحوزه های هموار برای ورود، کاربرد و توسعه این فنآوریهاست . چرا که هم اکنون آموزشهای چهره به چهره و انفرادی در فضای تربیتی حقیقیبتدریج جای خود را به فضای مجازی وب 1 داده است. از طرف دیگر مفهوم سواد در هزاره سوم تغییر یافته و در ارزیابی میزان توسعه یافتگیجوامع سواد دیجیتال مورد توجه صاحب نظران قرار گرفته است. در عین حال، علیرغم ظرفیتهای فراوان در این محیط برای ارتقای جریانهای یادگیری ، انسجام بخشی ، کنترل و مدیریت فرآیندهای تربیتی در آن تنگناهای خاص خود را دارد.در این مقاله با استفاده از تئوریهای چند حوزه تخصصی ، شبکه اجتماعی آموزشگاهی به عنوان پاسخی به اقتضائات نظام آموزشی در هزاره سوم و طرحی برای مدارس و آموزشگاههای کشور ارائه می گردد. این شبکه برای طراحی و کاربرد در حوزه تعلیم و تربیت نیازمند زیر ساختهای متعددی است. این شبکه جغرافیایی به مساحت خانواده، مدرسه و حوزه آموزش غیر رسمی را در برگرفته و از مولفه های فضای حقیقی و مجازی برای توسعه تعاملات و تأثیرگذاری بهره می برد. این شبکه به نیازمندیهای آموزشی و تربیتی فراگیران و انتظارات اولیای دانش آموزان از نظام آموزشی پاسخ داده ، مدیران واحدهایآموزشی را در استفاده از فنآوریهای نوین اطلاعاتی توانمند میسازد. در عین حال بهره گیری گسترده از آن بر ارتقای شاخص های سواد دیجیتالکشور اضافه می کند. در این طرح ضمن حفظ فضای فیزیکی ساختار سازمانی مدارس ، سخت افزارهای لازم مهیا می شود، مدیران آموزشگاه ها با بهره مندی از سیستم های اطلاعاتی روابط عاطفی و چهره به چهره خود را با فراگیران، دبیران و اولیای دانش آموزان حفظ می کنند. دبیران در ارائه درس و انجام ارزشیابی های آموزشی ضمن صرفه جویی در زمان و هزینه جریان یادگیری – یاددهی را تسهیل می نمایند. ارزیابی عملکرد مدیران آموزشگاه و دبیران توسط ناظران آموزشی نظام مند می گردد.