تاثیر بهبوددهندههای مختلف بر رفتار دفع هیدروژن از هیدرید منیزیم

هیدرید منیزیم در میان مواد جامد ذخیرهساز هیدروژن دارای مزایای قابل توجهی از جمله قیمت مناسب، فراوانی در طبیعت و ظرفیت جذب هیدروژن بالا میباشد اما سرعت کم واکنش جذب و دفع هیدروژن هیدرید منیزیم و دمای دفع هیدروژن بالای آن کاربردش رامحدود کرده است. در این مقاله، تاثیر آسیابکاری و بهبوددهندههای مختلف اکسیدی و غیراکسیدی بر رفتار دفع هیدروژن از هیدرید منیزیم بررسی میشود. بهبوددهندههای اکسیدی شامل: اکسید نیوبیوم ) 5O2Nb (، اکسید آهن ) 4O3Fe (، اکسید تیتانیوم ) 2TiO (، اکسیدروی ) ZnO (، اکسید ایندیوم ) 3O2In ( و اکسید کروم ) 3O2Cr ( و بهبوددهندههای غیراکسیدی شامل: ترکیبات کربنی ) SWNT ،MWNT و G (، وانادیوم ) V (، نیوبیوم ) Nb (، نیکل ) Ni (، تیتانیوم ) Ti (، کبالت ) Co ( و فلوریدهای نیکل ) 2NiF (، آهن ) 2FeF ، تیتانیوم ( 3TiF (، وانادیوم ) 4VF (، نیوبیوم ) 5NbF (، کروم ) 2CrF ( و کاربید سیلیسیوم ) SiC ( میباشد. در میان بهبوددهندههای مختلف از آلاناتهای سبکی چون آلانات لیتیم ) 4LiAlH ( نیز استفاده گردید اما بررسیها نشان داد که اکسید نیوبیوم به دلیل سختی بالا بیشترین تاثیر بر افزایش سرعت دفع و فلوریدهای فلزی به علت تغییر مرحله محدودکننده سرعت واکنش، بیشترین تاثیر بر کاهش دمای دفعهیدروژن از هیدرید منیزیم را دارند. همچنین از نتایج مشخص گردید که افزایش زمان آسیاب با کاهش اندازه ذرات و ایجاد و افزایش نقص در سطح فلز باعث افزایش مساحت سطح ویژه شده و در صورتی که منجر به کلوخگی ذرات نشود، تاثیر زیادی بر افزایش سرعت واکنش و کاهش دمای دفع دارد

کلیدواژه ها:

هیدرید منیزیم ، ذخیره هیدروژن ، دفع هیدروژن ، بهبوددهنده ، آسیابکاری