مرمت و احیای حمام مکی آباد سیرجان به عنوان تجلی معماری بومی

حفاظت ومرمت مصنوعات انسانی به جای مانده از گذشته های دور و نزدیک به واسطه ارزشها و قابلیتهای مستتر در این آثارصورت میگیرد .آثاری که در محدوده معماری بومی میگنجد بیشتر ازاینکه از ارزش های هنری و زیباشناختی برخوردار باشند دارای ارزش تاریخی اند. حفاظت ، مرمت و احیای این آثار که شاهدی برخواستها ، گرایشها و تواناییهای سازندگانشان میباشند زمینه ورود معنوی و عملکردی شان به زندگی معاصر را فراهم میکند. در این مقاله به اختصار برنامه ریزی طرح مرمت و احیا یکی از این ابنیه را ارائه میدهیم .حمام کهن مکی آباد واقع در سیرجان استان کرمان از ابنیه عمومی روستایی ست که در روند توسعه به شهر پیوسته و بسیاری از نمادهای اصیل و بومی خود را از دست داده است. مرمت و احیا بناهای باقیمانده علاوه بر ارج گذاری به ثروت های فرهنگی به توسعه پایدار منطقه نیز کمک شایانی خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

مرمت ، احیا ، معماری بومی ، حمام تاریخی ، سیرجان