بازشناسی مفهوم و تبیین جایگاه تخیل در برنامه های درسی و آموزش با تأکید بر دوره ابتدائی

در این مقاله نخست به بازشناسی مفهوم تخیل پرداخته ش ده و معانی گوناگون آن به اجمال مورد بررسی قرار می گیرد . این بحث مقدماتی روشن می سازد که شناخت مفهوم تخیل به عنوان یک ظرفیت انسانی کار ساده ای نبوده و باید به عنوان یک پروژه ناتمام برای دست اندرکاران تعلیم و تربیت و خصوصاً سیاست گذارانی که به نوآوری و تحول در این عرصه خطیر می اندیشند مطرح شود . به دنبال این مبحث مقدمات، از منظر ثبوتی درباره کاربرد تخیل و تجربیات تخیلی کودکان در برنامه های درسی و آموزش بحث می شود . این موضوع متضمن پذیرش اصل تازه ای در طراحی آموزشی است و چگونگی استفاده از تخیل به عنوان یک ابزار ذهنی یا یک منبع مغتنم در فرایند یاددهی - یادگیری را در کانون توجه قرار می دهد . در بخش بعدی، ظرفیت تخیل در انسان از منظر اثباتی مورد توجه قرار می گیرد و ضرورت پرورش آن در نظام های تعلیم و تربیت از ابعاد گوناگون مورد بحث واقع می شود . از جمله این ابعاد می توان به انسان شناسی و هستی شناسی اسلامی، نقش برنامه درسی در فعلیت بخشیدن به ظرفیت های بالقوه ذهنی یا " ساختن ذهن " ، نقش تخیل در تفکر مفهومی، نسبت گسست ناپذیر تخیل با خلاقیت و بالاخره نسبت تخیل با حل مسأله یا فرایند علمی اشاره کرد . در آخرین بخش مقاله ودر مقامجمع بندی، علاوه بر تأکید بر مواضع اساسی نویسنده در این زمینه، پرداختن به پروژه دیگری جهت شناسائی " قفل های ذهنی " در نظام آموزش و پرورش مورد بحث قرار می گیرد

کلیدواژه ها:

تخیل ، برنامه درسی ، آموزش ، دوره ابتدائی