کوانتوم اجتماعی و آسیب پذیری فضایی در کلان شهر تهران (نمونه موردی: منطقه 9 تهران)

زندگی در کلان شهر تهران بامخاطرات گوناگون طبیعی انسان ساخت همراه است. از میان آسیب های طبیعی می توان به نقش برجسته زلزله در ویران سازی محیط کالبدی و نابودی حیات اجتماعی و گسلش فعالیتهای اقتصادی اشاره کرد. در این مقاله سعی گردیده است با کمک نظریه کوانتوم و کاربردش در روابط و مناسبات اقتصادی- اجتماعی به بررسی آسیب پذیری بافتهای فرسوده شهر تهران (نمونه موردی: منطقه 9) پرداخته شود. ساکنان مناطق فرسوده شهر تهران با درنظر گرفتن شاخص های سازمان نوسازی شهری و شرکت عمران و بهسازی شهری یعنی عدم نفوذپذیری، ریزدانگی و ناپایداری کالبدی در مقابل حوادث غیرمترقبه به ویژه زلزله بسیار آسیب پذیرند. نتایج تحقیق نشان می دهد که سازه ها و فضای کالبدی دارای ارتباط متقابل و چند سویه با پایگاه اقتصادی و منزلت اجتماعی و باورهای فرهنگی ساکنان دارد و هیچ موردی را به صورت مجزا و انتزاعی نمی توان شناخت بلکه تمامی مولفه های شکل دهنده فضای کالبدی و حیات اجتماعی بر بستر محیط زیست در طی زمان در هم تنیده شده اند.

کلیدواژه ها:

کوانتوم اجتماعی ، آسیب شناسی شهری ، آسیب پذیری ، توسعه پایدار ، کلان شهر تهران