نقش بقاء متبرکه در تجلی شهر اسلامی پایدار (نمونه موردی بقعه احمد بن اسحاق اشعری)

یکی از مشکلات جوامع امروزی جدایی انسان از عوامل معنوی و پرداخت به عوالم مادی در هنر ، معماری و شهرسازی است. شهرسازی سنتی اسلامی به خاطر تفکرات الهی پنهان در خود و گرایش به طبیعت باا طرارت ، روح و درون انساان بیشاتر تراابا دارد . از جملاه مشخصه های اصلی شهرهای اسلامی بقاء متبرکه می باشند و شهرهایی همچون کربلا،نجف،مشهد و قم و.. درسایه وجاود بقااء متبرکاه هویت،موجودیت و رونا یاطته اند . درشهرهای مسلمان نشین امروزی با نفوذ جهان بینی غربی اهمیت و نقش مقاابر و بقااء متبرکاه در برخی از شهرها بسیار کم رنگ شده است و بهتر است طبا تجارب شهرسازی سنتی بر نقش مقابر بزرگان و جایگاه این طضااها در شاهر های اسلامی بیشتر اهمیت داده شود که اگر در جهت ارتقاء سرح معنوی شهرها و معماری نکوشیم به پیشرطت دست نخاواهیم یاطات. در این مقاله جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای اسنادی و میدانی (پرسشنامه و مصاحبه و...) انجام شده و حرم احمد بن اسااا - اشعری واقع در شهر سرپل ذهاب به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. ایشان جزء یاران و راویان برجسته امام جواد،امام هادی،امام حسن عسکری و حضرت مهدی به شمار می آید که لازم است در سرح ملی توجه خاصی بر این بقعه متبرکه شده و از این بقعه متبرکه به عنوان مرکزی طرهنگی زیارتی جهت ارتقاء معنویت مردم در سرح ملی و بین المللی و توسعه شهر اسلامی پایدار استفاده شود.

کلیدواژه ها:

شهر اسلامی ، شهر پایدار ، بقاء متبرکه ، معنویت ، بقعه احمد بن اسحاق اشعری