مدیریت بحران سازمانی

بحران سازمانی پدیده ای است با احتمال وقوع کم و تاثیرگذاری زیادکه قابلیت اجرایی سازمان را تهدید می کند و مبهم بودن عامل، مبهم بودن تاثیرات و وسایل حل از مشخصات آن است و تصمیمات مربوطه باید به سرعت اتخاذ شود. بحرانها بصورت ناگهانی بروزنمی کنند و اغلب علائم هشدار دهنده ای دارند که مشکلات و معضلات بالقو های را نشان می دهند. شباهت جالبی بین بحران و یک مدلزیست شناختی وجود دار ،گون زالز هیرو و پرات ( ١٩٩۶ ) پیشنهاد می کنند که یک بحران می تواند شبیه به مکانیسمی باشد که مراحل تولد ، رشد ، بلوغ و افول یا مرگ را طی می کند. در تعریف بحران سازمانی بهتر است بین بحرانCRISIsو واقعه ناگوار DISASTER تفاوت قائل شدبرنت بین این دو تفاوت قائل شده و بحران را توصیف کننده شرایطی می داند که در آن ریش ههای پدیده می تواند مسائل و مشکلاتی مانند ساختارها و عملیاتهای مدیریتی نامناسب و یا شکست در تطابق با یک تغییر باشد در حالی که منظور از واقعه ناگوار این است که شرکت با تغییرات مصیبت بار پیش بینی نشده یا ناگهانی مواجه شده که کنترل کمی بر روی آنها دارد.مدیریت بحران موضوعی است که در حوزه های مختلف مورد بحث است و این امر در سازمانها به عنوان یکی از اجزای اصلی جامعهامروز نیز مطرح می باشد. انواع بحران در حوزه سازمان در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. تلاش مدیران این است که با استفاده از یافته های مدیریت بحران سازمانی و تلفیق آن با دستاوردهای مدیریت استراتزیک و مدیریت سیستم های کنترل از امواج خطرناکپیش بینی نشده اجتناب کنند. در ابتدای این مقاله تعریفی از بحران سازمانی داده شده است ، سپس با بیان انواع طبقه بندی بحرانها،تعریف مدیریت بحران و ضرورت آن، بحث را به طرف مدل های مدیریت بحران و نهایتا یک چارچوب استراتژیک برای آن سوق می دهد و نتیجه گیری می کند. مدیریت بحران سازمانی فرایندی نظام یافته است که سازمان طی این فرایند تلاش می کند بحرانهای بالقوه را شناسایی و پیش بینی کند. سپس در مقابل آنها اقدامات پیشگیرانه انجام دهد تا اثر آن را به حداقل برساند .برای اجرای این فرایندباید مشخص شود که بحران در چه مرحله از عمر خود قرار دارد تا بتوان نسبت به اقدامات پیشگیرانه ، تصمیم درستی اتخاذ کرد و روشهای صحیحی به اجرا در آورد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، بحران سازمانی ، مدیریت استراتژیک