بررسی اجزای عملیاتی مدیریت حمل و نقل در شرایط بحران و ارایه بهترین مدل درمبحث پشتیبانی و لجستیک پس از وقوع بحران

طبق تعریف بحران پیشامدی است که بصورت ناگهانی و گاهی فزاینده رخ م یدهد و به وضعیتی خطرناک و ناپایدار برای فرد، گروه و یا جامعه می انجامد. پس از بوجود آمدن بحران، شرایطی پیش می آید که لازم است جهت رفع و برطرفکردن آن، اقداماتی را انجام داد که با سرعت زیاد و در کمترین زمان ممکن، شرایط را به وضعیت عادی قبل از وقوع بحران برگرداند. بحران شناسی بخش مهمی از فرایند مدیریت بحران و پژوهش های مربوط به آن را تشکیل می دهد.شناخت هر چه دقیق تر بحران، همچون هر حوزه مدیریتی دیگری، به کنترل و هدایت هرچه موثرتر آن کمک کرده و مدیران بحران می توانند با تفکیک تفصیلی مسئله پیش رو، آن را مدیریت پذیر گردانند. پشتیبانی و اقداماتی که درمرحله طلایی پس از بحران اتفاق می افتد می تواند یا بحران را به بهترین نحو ممکن مدیریت کرده و عواقب ناشی از آن رابشدت کاهش دهد و یا در صورت عدم برنام هریزی مناسب و پی شبینی های نادرست به بحران دامن زده و امکان نجات بحران زدگان را کاهش و به آسیب هایی که ناشی از بحران بوده است دامن زند. بحرانی که پس از زلزله در بم اتفاق افتاد،می تواند نمونه بسیار مناسبی از عدم وجود برنامه در کمک رسانی به مردمی باشد که دچار بحران شده اند. در این مقاله با سعی شده است به مقوله لجستیک و پشتیبانی در زمینه حمل و نقل و بررسی اجزای عملیاتی مدیریت حمل و نقل در شرایط بحران پرداخته و شریان های حیاتی که پس از یک بحران دچار آسیب شد هاند را مورد بررسی قرار داده و راهکاری برای مدیریت بحران و شریان های تخریب شده ارایه دهد.