کاربرد شبکههای حسگر بیسیم در سیستمهای اندازه گیری علائم حیاتی و نقش آن درمدیریت جامع بحران

قطع راههای ارتباطی و شبکههای مختلف در صورت وقوع یک بحران و در پس آن نیازمندیهای بدون پاسخ بحرانزدگان از جمله مشکلات مناطق بحرانزده و دغدغه همیشگی مدیریت جامع بحران در تمامی مراحل پیش از وقوع، حین و پس از بحران است. یکی ازاین مشکلات تعداد زیاد مصدومان نیازمند به کمکهای امدادی در شرایط عدم دسترسی به پزشکان متخصص و یا کم بودن تعداد نیروهای امدادی در مناطق بحرانزده است. دریافت علائم حیاتی از مناطق بحرانزده و ارسال پاسخهای مناسب امدادی توسطپزشکانی که در مناطق دورتر از مکان حادثه قرار دارند، در صورتی که شبکههای ارتباطی نظیر تلفن، اینترنت و ... به دلیل بحران قطعشدهاند از جمله نیازمندیهای کنونی جامعه است که جهت مرتفع نمودن آن فناوریهای متنوعی تا کنون پیشنهاد گردیده است. هزینه بسیار زیاد پیادهسازی سیستمهای پایش سلامتی، محدودیت شعاع پوشش این سیستمها از یک طرف و همچنین وابستگیسیستمهای کنونی به زیرساختهای ارتباطی گسترده و زمان و انرژی زیاد لازم برای پردازش اطلاعات حاصل از آنها از طرف دیگر،نیاز به فناوریهای ارتباطی مدرن پایدار، فراگیر، خوداتکا، سبکوزن، ارزانقیمت و امن برای پایش علائم حیاتی در شرایط بحرانی را به صورت روزافزونی افزایش داده است. یکی از این فناوریها، شبکههای حسگر بیسیم است که ویژگیهای منحصر به فرد آن باعثگسترده شدن روزافزون دامنه کاربردهای آن گردیده است. ما در این مقاله کاربرد شبکههای حسگر بیسیم را به عنوان سیستمهایاندازهگیری علائم حیاتی از راه دور(تله بیومتریک) برای استفاده در شرایط بحرانی به منظور کمک به مصدومان نیازمند کمکهای پزشکی ترسیم مینماییم.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بیسیم ، تله بیومتریک ، پایش علائم حیاتی ، شرایط بحرانی ، امداد از راه دور