بررسی عملی پارامترهای بهینه در فرایند حذف مرکاپتان از میعانات گازی

هدف از این تحقیق دستیابی به پارامترهای بهینه جهت حذف حداکثری مرکاپتانها از میعانات گازی پالایشگاه اول از مجتمع گاز پارس جنوبی، توسط کربن فعال در مقیاس آزمایشگاهی می باشد. در این خصوص ابتدا اثر مقدار وزن جاذب با ثابت در نظرگرفتن سایر پارامترها(حجم سیال، دمای سیال و بستر، زمان تماس، سایز جاذب و غلظت سیال) بررسی شده است. پس از آن به بررسی اثر حجم سیال و اثر زمان تماس و همچنین سایز جاذب پرداخته شد. جهت بررسی اثر غلظت سیال مورد آزمایش از ایزوترم های جذبی فروندلیچ و لانگمویر استفاده شده است. در ادامه به ارزیابی تغییرات چگالی مخصوص میعانات، قبل و بعد ازفیلتراسیون در زمانهای مختلف پرداخته شده است. در نهایت جهت دستیابی به درصد برشهای دمایی، عملیات تقطیر روی نمونه، قبل و بعد از فیلتراسیون در شرایط بهینه صورت گرفت. بر اساس نتایج تجربی بدست آمده، مشخص گردید که با افزایشجرم جاذب و ثابت ماندن سایر پارامترها، درصد حذف مرکاپتان افزایش می یابد و با افزایش حجم سیال عبوری از بستر، درصدحذف مرکاپتان کاهش می یابد. زمان نیز بعنوان یکی از پارامترهای تاثیر گذار می باشد. آزمایشات نشان می دهند که در لحظات اولیه واکنش درصد جذب افزایش و در ادامه نرخ تغییرات ثابت می ماند. در این تحقیق مشخص گردید که با کوچکترشدن سایز جاذب درصد حذف مرکاپتان نیز افزایش می یابد. نتایج چگالی مخصوص و درصد برشهای دمایی قبل و بعد از فیلتراسیون بیانگر حذف ترکیبات سبک توسط کربن فعال می باشد. با توجه به ضرایب همبستگی معادلات تک دمای جذب لانگمویر و فروندلیچ، تطابق بین مدلهای تئوری و اطلاعات حاصل از نتایج تجربی نشان داده شده است. بررسی داده های تجربی حاکی از آن است که تطابق با معادله فروندلیچ بیشتر از معادله ایزوترم جذبی لانگمویر است

کلیدواژه ها:

مرکاپتان ، میعانات گازی ، ایزوترم جذبی ، کربن فعال ، لانگمویر