موضوع بررسی طلاق والدین بر خود پنداره فرزندان در شهرستان نور

مقدمه: خانواده همچون صدفی است که اگر پایه های آن سنجیده و درست بنا نشود هرگز مرواریدی نخواهد پرورد. زندگی مشترک تنها در تامین و رفع نیازهای مادی و اقتصادی و تداوم نسل نیست بلکه حس مشارکت و تفاهم برای وسعت نگرش و امکان دستیابی به فرصت های بیشتر است. تفرقه و جدایی بین والدین کاری زشت و ناپسند است زیرا مصائب آن دامنگیر دیگران می شود همیشه در جدایی والدین پدر فردی است مستقل و مادر هم همین طور ولی انچه که دیگر نامی ندارد بی پناه و متزلزل است فرزند یا فرزندان هستند. 1. خود پنداره: خود پنداره عبارت است از تصویر پنداری است که رد درباره کل وجود دارد. هدف: هدف از این پزوهش این است که دریابیم فرزندانی که پدر و مادرشان از هم طلاق گرفتند در مورد موقعیت خود چه حرفی برای گفتن دارند و عوارض ناشی از طلاق به ویژه اثرات شدید روحی آن بر فرزندان ما را به فکر می اندازد که این پژوهش انجام گیرد که آیا بین میزان خود پنداره فرزندان خانواده های مطلقه و میزان خوپنداره فرزندان خانواده های منسجم تفاوت وجود دارد. روش مطالعه و جامعه آماری: جامعه مورد نظر در این پژوهش 40 نفر از دانش آموزان (18-12) ساله که 20 نفر از دختران مربوط به خانواده های مطلقه و 20 نفر آن مربوط به خانواده منسجم هستند که به طور تصادفی در مدارس راهنمایی و دبیرستان های دخترانه شهرستان نور انتخاب شده اند در این پژوهش از تست خود پنداره راجرز استفاده شده است و روش آماری آن بعد از بررسی انجام عملیاتی از آزمون T استودنت استفاده شده است. نتایج: نتایج حاصل بر اساس آزمون T انجام پذیرفت و بر اساس این آزمون فرضیه (1 و 2) مورد تایید واقع شده یعنی اینکه : 1- بین میزان خود پنداره فرزندان خانواده های مطلقه و فرزندان خانواده های منسجم تفاوت وجود دارد و 2- میزان خود پنداره فرزندان خانواده های منسجم کمتر از میزان خودپنداره فرزندان خانواده های مطلقه می باشد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، طلاق ، خود پنداره ، فرزندان