بررسی تاثیر روش های تدریس خلاق بر رشد خلاقیت دانشجویان دانشگاه علمی و کاربردی واحد زاهدان

هدف این تحقیق بررسی تاثیر سه روش تدریس (حل مسئله، بارش مغزی و بدیعه پردازی) بر رشد خلاقیت دانشجویان دانشگاه علمی و کاربردی شهرستان زاهدان و مقایسه این سه روش تدریس با همدیگر و با روش های تدریس عادی و سنتی است. روش انجام پزوهش از نوع آزمایشی می باشد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه علمی و کاربردی شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 93-92 می باشد . نمونه آماری شامل چهار کلاس می باشد که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده است. در این تحقیق از دو ابزار گردآوری اطلاعات شامل روش کتابخانه ای و آزمون سنجش خلاقیت عابدی استفاده شده است. داده ها در دو سطح توصیفی (میانگین، واریانس، انحراف معیار) و استنباط (آزمون t وابسته، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی تو کی) تجزیه و تحلیل شدند عمده ترین یافته های پژوهش این است که روش های تدریس حل مسئله و بارش مغزی و بدیعه پردازی بر رشد خلاقیت دانشجویان تاثیر دارد و همچنین این سه روش تدریس بیشتر از روش های تدریس رایج و عادی بر رشد خلاقیت دانشجویان تاثیر دارد و هیچ یک از روش های سه گانه تدریس خلاق بر رشد خلاقیت نسبت به هم برتری ندارند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، روش تدریس خلاق ، حل مسئله ، بارش مغزی ، بدیعه پردازی