نقش مشاور در خانواده های جانبازان

جنگ همواره یک موضوع جدی و مختل کننده بهداشت عمومی جامعه است. از میان عوامل استرس زا شاید هیچ کدام به این اندازه شدید و وسیع نباشد. یکی از عوارض آن، ضایعات جسمی و روانی بر افراد جامعه است. از انجا که هر فرد درون پایگاهی بنام خانواده زندگی می کند، این امر بر خانواده تاثیر بسزایی دارد. هرچه سطح بهداشت روانی خانواده بالاتر باشد، روابط اعضای آن به طور مثبت تری خواهدبود. اینجا این سوال مطرح می گردد که ایا وجود یک عضو معلول، آنهم در نقش نان اور و سرپرست خانواده، تاثیری بر روی اعضای خانواده بخصوص همسر و فزرندان دار؟ یکی از موقعیت هایی که می تواند فشار فزاینده ای را بر افراد وارد آورد، موقعیتی است که طی آن یکی از افراد خانواده دچار نوعی بیماری یا اختلال می شود. در چنین شرایطی نه تنها فرد بیمار دچار مشکل شده بلکه اعضای خانواده او نیز به درجات متفاوت گرفتار بحران می شوند. بحران روانی جانباز، از اغاز ورود او به صحنه نبرد شروع شده و تا زمان حیات وی ادامه خواهد یافت. نتایج مشاهدات موجود نشان می دهد، در عموم جانبازان آسیب دیده، علی رغم گذشت سالها از بحران اولیه ، اختلالات روانشناختی هنوز ادامه دارد. انتقال عوارض بحرانهای حل نشده به فرزندان جانبازان و ادامه آن تا نسلهای بعدی می تواند زنگ خطر بزرگی محسوب شود. با ارائه خدمات مشاوره ای می توان جانباز و خانواده اش را برای مقابله با انواع بحرانها آماده نمود. وظیفه مشاور است که با کمک به جانباز و خانواده اش در بوجود اوردن تعادل میان استرس به وجود امده و مکانیزم های سازگاری تلاش نماید. ترتیب دادن جلسات مشاوره برای بیمار به منظور ابراز احساس و عواطف، فراهم نمودن موقعیت برای اموزش دادن به خانواده جانباز به منظور پذیرش بیمارشان و جلب همکاری اعضای خانواده در مراقبت از وی از جمله اقدامات مناسب هستند.