بررسی تطبیقی معماری سنتی خانه های ایرانی با معماری مسکن بعد از انقلاب اسلامی ( نمونه موردی: معماری مسکونی شیراز )

معماری سنتی ایرانی همواره از مهمترین دست آوردهای، هنری این مرز و بوم بوده که امروزه هردانشجوی معماری به این معماری و ایرانی بودن افتخار میکند. معماری سنتی ایران همواره باقدرت در میان معماری های دیگر دنیا ابراز هویت نموده و با آثار مهم معماران ایرانی این ادعا راثابت کرده است. اما امروزه با ورود مدرنیته به ایران و اثرگذاری آن در ساح تهای مختلف، هنر معماری هم تحتتأثیر قرار گرفته که در این مقاله خواهان مشخص کردن ویژگی های معماری سنتی و ضعف های موجود در معماری نوین هستیم. ولی آنچه مسلم است رسالت معماران، زمانی تحقق می یابد که معماری بتواند نیازهای روحی وروانی ساکنین و کاربران را برآورده سازد. بنابراین نقطه اوج و شکوفایی معماری در ایران اسلامی آن جای است که بتواند نیازهای ایرانیان مسلمان را برآورده نماید.در معماری سنتی ایران اهم تلاش هنرمند معمار جهت دست یابی به رموز کار نوعی ریاضت بوده و تمامی مراحل کار را با دقت وخلوصی معنوی و روحانی پیگیری می کرده است. هر مرحله کار،هنرمند عارف را برای رسیدن به مقامی بالاتر و دریافتی روحانی تر آماده می کرده است. این معماری مبتنی بر عادات، پسندها و اندیشه های یک دوره تاریخی بوده است و بدیهی است که با تغییر زمان و عادات فردی و اجتماعی این معماری، نیز رنگ می بازد و جای خویش را به صورتی دیگر وا می گذارد. ولی همواره می توان از ویژگی ها، قاعده ها و روال های حاکم بر آن برای معماری امروز درس آموخت

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ایرانی ، معماری شیراز ، درونگرایی ، معماری مدرن