ارتباط نگرش مذهبی و رابطه پدر فرزندی با سازگاری اجتماعی فرزندان جانباز و عادی شهر تهران

یکی از پیامدهای جنگ مجروحانی هستند که دچار صدمات جسمی، روانی و عاطفی شده اند که به نوبه خود می تواند مشکلات روانی و رفتاری متعددی برای فرد جانباز و اعضای خانواده وی به وجود آورد. یکی از این مشکلات اسیب پذیری فزرندانشان می باشد که درحال حاضر از مرحله نوجئانی به جنی گذر می کنند. بدون تردید، زمدگی این گروه از فرزندان جامعه در خانواده ای با محیط متشنج می تواند لطمات جبران ناپذیری را برای انان پدید آورد . از این رو، بررسی و شناسایی عوامل مرتبط با سازگاری اجتماعی انان به منظور تدوین برنامه های آموزشی مناسب واجد اهمیت است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتبط نگرش مذهبی و رابطه پدر – فرزندی با سازگاری اجتماعی فرزندان جانباز و عادی شهر تهران می باشد. روش پژوهش پس رویدادی است و جامعه اماری شامل دانش آموزان دختر و پسر خانواده های جانبازان و عادی سال های اول تا سوم دبیرستان شهر تهران بود. نمونه آماری 480 دانش اموز را در بر می گرفت که نیمی از آن متعلق به خانواده های جانبازان و نیمی دیگر مربوط به خانواده های عادی بود. ابزار سنجش این پژوهش پرسشنامه های نحوه ارتباط پدر – فرزندی ، بخش سازگاری اجتماعی پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا ، و پرسشنامه نگرش مذهبی بود. نتایج پژوهش بیانگر آن است که بین نگرش مذهبی و رابطه پدر – فرزندی با سازگار اجتماعی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. نگرش مذهبی دانش اموزان پسر فرزند جانباز نسبت به دانش آموزان پسر افراد عادی قوی تر بود، اما بین دانش اموزان دختر تفاوت معناداری مشاهده نشد. هم چنین بررسی سازگاری اجتماعی فرزندان در هر دو گروه نشان داد که رابطه پدر – فرزندی و نگرش مذهبی دانش اموزان نقش مهم و اساسی در سازگاری اجتماعی انان دارد. در پایان همسویی و ناهم سویی یافته ها با پژوهش پیشین مورد بحث واقع شده است.

کلیدواژه ها:

نگرش مذهبی ، رابطه پدر - فرزندی ، سازگاری اجتماعی ، جانباز