خلیج فارس ریسکهای موجود و نقش کشورهای همسایه در ایجاد آن

پارادایم تأمین نیازهای اساسی در دهه ی 70 میلادی به علت توجه دانشمندان علوم مختلف به حفظ محیط زیست،جای خود را به پارادایم توسعه پایدار در دهه ی 80 میلادی داد، و از کانون توجه کشورهای توسعه یافته خارج گردید،اما در عوض توجه به پایداری محیط در توسعه یک منطقه به سایر مناطق در حال توسعه سرایت کرد. اما تعداد معدودی از این کشورها، پایداری محیط را ملاک توسعه خود قرار دادند. از جمله آنها کشورهای حوزه خلیج فارس میباشند. تحقیق مورد نظر به بررسی نقش این کشورها در افزایش آلودگی محیط زیست منطقه خلیج فارس می پردازد. کشورهای مورد نظر در آغاز راه توسعه متوقف شده اند و درنتیجه بیشتر به فکر افزایش درآمد خود بوده و این عاملسبب تخریب منابع گرانبهای این دریای ژئوپولیتیکی جهان شده است. از آنجا که توسعه پایدار در گروی توجه به حفظمحیط زیست و ارزش دادن به آن می باشد، تا زمانی که بعد زیست محیطی توسعه در اینگونه کشورها رعایت نگردد، هیچ یک به توسعه واقعی دست پیدا نخواهند کرد. روش تحقیق این مقاله توصیفی– تحلیلی است که به عوامل ایجادکننده آلودگی و ریسک های موجود در منطقه توجه کرده و به آنها می پردازد. در بخشی نیز با استفاده از دادههای تحقیق، رابطه ی معنا دار بین عوامل ایجاد آلودگی مشخصمی نماید . وضعیت آلودگی آبهای خلیج فارس به گونهایست که سازمانها و نهادهای بین المللی در سال 2005 میزان این آلودگی را 47 برابر متوسط جهانی اعلام کرده اند.این درصد بالای آلودگی هنوز کشورهای حوزه خلیج فارس را از خواب غفلت بیدار نکرده است. زمانی فرا خواهد رسید که دیگر دیر شده و غیر قابل جبران است. متأسفانه این آلودگیها علاوه بر بخطر انداختن محیط زیست دریایی، زیانهای جبران ناپذیری به بخشهای اقتصادی– اجتماعی منطقه وارد کرده و گروه کثیری از مردم سواحل جنوبی ایران و کشورهای عربی، که با صیادی ارتزاق می کنند را با مشکل معیشتی مواجه نموده است. بنابراین می توان با ارائه راهکار های مناسب، شدت بسیاری از مشکلات زیست محیطی را کاهشداد. مهمترین عاملی که سبب این کاهشمی شود همکاری و تعاون کشورهای حوزه خلیج فارس برای حل این معضل می باشد