بررسی حرکت در معماری سنتی ایرانی و تجلی مفهوم حرکت در معماری معاصر با رویکرد معنا گرایی و فیزیکی

حرکت یکی ازمفاهیم بنیادین درمعماری ایرانی اسلامی است که معماران ایران زمین ازگذشته های دور تاکنون تلاش کرده اند آن را اثارمعماری خود بکارگیرند بوجود آمدن گرایشهای جدید درمعماری باعث شده توجه به حرکت درمعماری معاصر نیز امتداد یابد این مقاله که منتج ازپژوهشی با این عنوان است باهدف بازشناسی ویژگیهای مادی و معنوی مفهوم حرکت درمعماری سنتی و اندیشه های ایرانی و تبیین کیفیت تجلی آن دراثار معماری معاصر ایران تدوین شده است پرسش کلیدی آن است که حرکت درمعماری سنتی ایران دارای چه مشخصه هایی است؟ و تجلی مفهوم حرکت درمعماری معاصر ایران چگونه بودها ست ؟ برای پاسخگویی به این پژوهش ها ازروش مورد پژوهی با بهره گیری ازراه کارهای ترکیبی و برای گرداوری اطلاعات مورد نیاز ازروش کتابخانه ای و میدانی استفاده گردید چندنمونه ازاثار معماری معاصر ایرانی ازمیان اثاری که طراحان آنها مفهوم حرکت را به عنوان ایده اصلی درطراحی درنظرداشته اند به عنوان نمونه و بصورت تصادفی انتخاب شده اند اثاری که هم ازلحاظ کیفیت طراحی درگروه اثار قابل توجه درمعماری معاصر باشند و هم مفهوم حرکت ایده اصلی طراحی آنها را تشکیل داده باشند نتیجه آن که حرکت دردوقالب حرکت فیزیکی و حرکت معنایی درمعماری سنتی ایران قابل شناسایی است این مفاهیم به عنوان معیارهای طراحی دراثار تحلیل شده نیز قابل مشاهده است و نوعی پیوستگی میان مفهوم فیزیکی و معنایی حرکت درآنها وجود دارد