ارزیابی سیستمهای آبیاری قطرهای در تعدادی از باغ های کیوی شرق استان گیلان

در شرایط آب و هوایی ایران مشکل اصلی در راه افزایش تولید محصولات کشاورزی محدودی منابع آب میباشد. روش های آبیاری قطره ای به لحاظ پتانسیل ایده آل در توزی آب با راندمان بالا یک راه حل مناسب جهت استفاده بهینه از منابع آب است . هرچند روش آبیاری قطره ای در افزایش راندمان آبیاری موثر بوده و کنترل آن بیشتر است اما اگر در طراحی اجرا و بهره برداری سیستم دقت لازم مبذول نگردد گاهی ممکن است اشکالهای حاصل از آن جدی باشد که ارزیابی و ارتقاء عملکرد آنها باید مورد توجه قرار گیرد. این نوع مطالعه از آن جهت اهمی دارد که مشخص میکند آیا مدیریت سیستم با شیوه کنونی صحیح میباشد یا نه و چنانچه اشکالهای موجود جدی باشد در مورد بهبود مدیریت سیستم تصمیمگیری لازم به عمل می آید. در این پژوهش تعداد 30 سیستم آبیاری قطره ای در 4 منطقه کلی چابکسر رودسر کلاچای و املش واق در شرق استان گیلان مورد ارزیابی قرار گرف و پارامترهای ضریب یکنواختی یکنواختی پخش قطره چکانها راندمان پتانسیل کاربرد و ضریب تغییرات قطره چکانها محاسبه شدند که نتایج به دست آمده نشان داد که منطقه چابکسر با یکنواختی پخش 82/63 درصد و کلاچای با 72/12 درصد بالاترین و کمترین مقدار را داشته اند. همچنین مقدار ضریب یکنواختی از 77/18 درصد برای کلاچای تا 84/93 درصد برای املش متغیر بود. به طور کلی عملکرد سیستمهای آبیاری مناطق چابکسر رودسر و املش خوب و کلاچای قابل قبول میباشد. مقدار ضریب تغییرات ساخت در تمامی مناطق بیشتر از 15 بوده و غیرقابل قبول می باشد.

کلیدواژه ها:

آبیاری قطره ای ، ارزیابی سیستم ، ضریب تغییرات ، یکنواختی پخش