بررسی بسامد مدلهای وحدت و کثرت نوعی انسان در نگرشوجودی فیض کاشانی

با پذیرش مبانی و اصولی چون وحدت تشکیکی و حرکت وجودی ارادی در نگرش وجودی حکمت متعالیه، گشودگی و گستردگیای در انسان رخ میدهد که در آن، انسان از وحدت نوعی متواطی فاصله گرفته و در قلمرو وحدت نوعی مشکک و کثرت نوعی قرار میگیرد. فیض کاشانی در مواضعی بر پایه وحدت نوعی انسان مباحثی را مطرح کرده و از افراد انسانی سخن گفته است. اما همو براساس نگرش وجودی و با استمداد از مبانی یاد شده، مباحثی مطرح نموده است که با توجه به امکانات درونی آن میتوان مدلهایی از وحدت و کثرت نوعی انسان را از آنها استنباط کرد که از آن جملهاند: وحدت نوعی مشکک، کثرت نوعی ماهوی ملازم با وحدت نوعی مشکک، کثرت نوعی اسمایی. گفتنی است: در این جستار این مدلها نه بطور پراکنده و فارغ از مؤلفه زمان، بلکه بسامد مدلها برحسب مقاطع مختلف سنی فیض در آثار او بررسی میشود.

کلیدواژه ها:

وحدت نوعی متواطی ، وحدت نوعی مشکک ، کثرت نوعی ماهوی ، کثرت نوعی اسمایی ، فیض کاشانی