سیستمهای حفاظت در مقابل خوردگی سازه های بندری و دریائی و روشهای نوین کنترل ومونیتورینگ آن

پس از قرنها استفاده از تاسیسات بندری و دریایی همچون اسکله هاو سکوهای دریائی و غیره، این موضوع شناخته شده است که محیط دریائی از تمام محیط های طبیعی خورنده تر و پیچیده تر است. از عوامل موثر در خوردگی آب دریا می توان اکسیژن pH، میزان نمک و درجه حرارت را نام برد. عمده ترین انواع خوردگی که بر سازه های دریایی و اسکله های بنادر رخ می دهند عبارت از خوردگی خستگی در مقاطع جوشکاری شده (Corrosion Fatigue) و خوردگی حفره ای (Pitting Corrosion) می باشد. بنابراین در طراحی تمام سازه های دریائی و اسکله ها باید به عامل خوردگی توجه خاص مبذول نموده و آنها را توسط سیستم های مناسب در مقابل خوردگی حفاظت نمود. قابل ذکر است که استفاده از روشهای حفاظتی هم به دلیل ایمنی و هم به دلیل اقتصادی برای سازه ها ضروری می باشد. به طور کلی برای حفاظت از خوردگی این سازه ها از روشهای حفاظت کاتدی که از دو نوع سیستم اعمال جریان و سیستم آندهای فدا شونده تشیکل شده، استفاده می شود. علیرغم تمام ارزیابی هایی که در مراحل طراحی، آماده سازی و نصب سیستم های حفاظت کاتدی معمول می گردد همچنان این خطر وجود دارد که عمر سازه های دریائی کوتاهتر از عمر طراحی و پیش بینی شده با روش حفاظت کاتدی شود. معمولا این حالت در مواردی پیش می آید که فرضیاتی که بر اساس آن طراحی انجام شده است، اشتباه در نظر گرفته شده و یا هنگامیکه سیستم حفاظت کاتدی نصب شده در حخلال انجام کار آسیب ببیند. بدین دلیل باید سازه های تحت حفاظت کاتدی به طور پیوسته و یا ادواری تحت کنترل و مونیتورینگ دقیق قرار گیرند. تنها توسط این بازرسی های منظم می توان از عملکرد سیستم های حفاظت کاتدی بطور دقیق اطلاع حاصل نمود. در این مقاله سعی بر آنست که برای رفع آلودگیهای محیط دریا و همچنین جلوگیری از خسارات و ضایعات اقتصادی حاصل از خوردگی ، مروری بر انواع خوردگی های به وجود آمده در محیطهای دریائی، روشهای اعمال حفاظت کاتدی بر سازه های بندری و دریائی و متدهای نوین کنترل و مونیتورینگ آنها ارائه شود.