تبیین مفهوم سرمایه اجتماعی و ضرورت توجه به آن در ارتقا کیفیت محیط کالبدی در محلات شهری

شهرها به عنوان مهمترین دستاورد تلاش های اقتصادی فرهنگی و اجتماعی انسان مطرح می شوند گسست در ساختار فضایی محلات باعث از بین رفتن ساختار اجتماعی گشته است و لزوم توجه به روابط اجتماعی را در پی دارد. برای بیان روابط اجتماعی فرد در جامعه از مفهومی جامعه شناسی با نام سرمایه های اجتماعی بهره می بریم که به نظر می آید در محلات به عنوان حلقه مفقوده برنامه ریزی و طراحی باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد مقاله حاضر با هدف تبیین و شناسایی مفهوم مبانی و رویکردهای سرمایه اجتماعی در ساختار شهری و ارائه چارچوبی برای ارزیابی با استفاده از مستندات و پیمایشی توصیفی به ارزیابی شاخص ها و سنجه های این چارچوب پیشنهادی در محلات شهری پرداخته و بر نقش تعاملات اجتماعی و مراودات شهروندی در توسعه محلات شهری و ارتقا کیفیت محیط کالبدی تاکید کرده است نتایج تحقیق نشان می دهد که شاخص های ارزیابی سرمایه اجتماعی در ساختار شهری را می توان در حوزه شبکه های اجتماعی اعتماد وروابط متقابل مشارکت اجتماعی و اجتماع پذیری و میزان تمایل به تعاملات و معاشرت های اجتماعی دانست که در این میان محلات شهری نقش اساسی در بستر سازی برای مشارکت پذیری اجتماعی دارند این پژوهش با هدف معطوف کردن نگاه برنامه ریزان به جنبه های اجتماعی توسعه و بررسی نظری ارتباط مفهوم سرمایه اجتماعی و کیفیت محیط کالبدی محلات شهری انجام گرفته است همچنین راهکارهایی جهت بهبود و افزایش سرمایه اجتماعی در محلات برای ارتقا کیفیت محلات شهری ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

محلات شهری ، سرمایه های اجتماعی ، توسعه محله ای ، کیفیت محیط