بررسی اشکال وحدت گرا وبالارونده درمعماری ایران وتاثیر آن برشکل پذیری نخل عاشورا

نخل که منشا آن بین النهرین یامیان رودان است درحقیقت نمادی است برای تابوت درگذشته این تابوت واره ابتدا برای عموم کاربری داشته است و نخستین بار درقرن پنجم ه. ق ودرمحله کرخ بغداد جهت تجلیل ازبزرگان دین مورداستفاده قرارگرفت امااززمانی که این نمادمذهبی درایران موردتوجه واقع شد همگام با فرهنگ این سرزمین شکل ظاهری آن ازبرخی اثار معماری تمدن کهن ایران زمین که آن نیز متاثر ازاشکال وحدت گرا و بالارونده کوه مقدس زیگورات ارامگاه است و نیز دارای عناصری چون گنبدها طاقهای هلالی طاقهای جناقی و ایوانها وغیره می باشد تاثیر پذیرفت و دریکنگاه کلی مظاهر فرهنگ و تمدن ایران قبل وبعدازاسلام درشکل پذیری این نمادمقدس نقش بسزایی داشته است دراین مقاله تاثیراتی را که معماری ایران زمین برساختاروشکل ظاهری تابوت واره نخل برجای گذاشته موردبررسی قرارداده ایم این تاثیرات بی ش ازهمه موجبات تکامل ساختارومحتوای آن را فراهم آورده است بطوریکه نخل راتابه امروز بصورت بالا گرا و تصاعدی همراه با میل وگرایش به عالم معنا مشاهده می کنیم

کلیدواژه ها:

معماری ، وحدت گرا ، ساختار ، نخل ، تابوت واره ، عاشورا