پاسخ های رشدی و فیزولوژیکی چمن پوآ رقم یوروگراس به پیش تیمار بذور با پاکلوبوترازول تحت شرایط تنش خشکی

یکی از چالش های اصلی در مدیریت چمن، محدودیت منابع آب آبیاری است. از جمله راهکارهای موجود برای رفع این مشکل، معرفی ارقام مقاوم به خشکی است. در این پژوهش اثر پیش تیمار بذور با پاکلوبوترازول (PBZ) بر برخی ویژگیهای مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی چمن Poa pratensis cv. Eurograss تحت شرایط تنش خشکی مورد مقایسه قرار گرفت، بذور چمن ابتدا به مدت 24 ساعت در غلظت های مختلف PBZ (صفر، 15، 30 و 45 میلی گرم بر لیتر) غوطه ور شده و سپس در گلدان ها کشت شد و پس از رسیدن به ارتفاع لازم جهت سرزنی، کوتاه شده و پس از استقرار گیاهان تیمارهای تنش به صورت ( 40 درصد (تنش شدید)، 70 درصد (تنش ملایم) و 100 درصد(بدون تنش) ظرفیت مزرعه ای) اعمال شد و حدود یک ماه پس از تیمارهای تنشی صفات مورد نظر اندازه گیری شد. تنش خشکی باعث تولید زیست توده کمتر شد. تنش خشکی شاخصکلروفیل برگ را کاهش داد و کمترین شاخص کلروفیل در تنش شدید و سطح PBZ صفر دیده شد. با شدت یافتن تنش، میزان نشت یونی افزایش پیدا کرد، به طوری که کمترین نشت یونی در تیماربدون تنش سطح PBZ ا 15 گرم در لیتر دیده شد. همچنین تنش اعمال شده میزان محتوای نسبی آب (RWC) را نیز کاهش داد که کمترین مقدار آن در تنش شدید سطح PBZ ا 45 دیده شد، و نیز بیشترین مقدار در شرایط بدون تنش و با استفاده از 45 میلی گرم از ماده مذکور مشاهده شد که نشان از اثر مثبت PBZ بر افزایش مقاومت داشت.

کلیدواژه ها:

پاکلوبوترازول ، تنش خشکی ، زیست توده ، شاخص کلروفیل ، نشت یونی