بررسی تاثیر کودهای بیولوژیک بر خصوصیات مرفوفیزیولوژیکی گیاه رزماری در سیستم کشت بدون خاک

به منظور بررسی همزیستی و بهبود ویژگیهای مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه رزماری ( Rosmarinus officinalis L.) با قارچهای مایکوریزا، آزمایشی به صورت گلدانی در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار درسیستم بدون خاک طراحی و اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل آغشته سازی بستر کشت با قارچ Glomus mosseae و Glomus intradices و همچنین تیمار شاهد بدون آغشته سازی بودند. نتایج آزمایش بیانگر تاثیر معنی دار کودهای بیولوژیک بر صفات هدایت روزنه ای، رنگیزه های فتوسنتزی و ارتفاع گیاه بود. برهمین اساس بیشترین هدایت روزنهای و کلروفیل کل در مقایسه با شاهد و قارچ Glomus intradices در تیمار آغشته سازی بستر با قارچ Glomus mosseae مشاهده گردید. همچنین بیشترین ارتفاع گیاه در قارچ Glomus intradices حاصل گردید، به طوریکه در مقایسه با قارچ Glomus mosseae و تیمار شاهد بترتیب افزایش 17/91 و 35/82 درصدی نشان داد. براساس نتایج آزمایش علیرغم وجود همزیستی بین گیاه زینتی دارویی رزماری و قارچهای مذکور، همزیستی این قارچ ها در سیستم های بدون خاک هم مانند سیستم خاکی قابل اجرا ومشاهده است و منجر به بهبود پارامترهای رشدونموی رزماری میگردد.

کلیدواژه ها:

رنگیزه های فتوسنتزی ، گلوموس اینترادیسز Glomus intradices) ، گلوموس موسی آ ، (Glomus mosseae) ، هدایت روزنه ای