بررسی نقش علوم رفتاری در طراحی محیط با رویکرد تأکید بر لزوم همکاری بین روان‏شناسان و معماران

امروزه رشد جمعیت، افزایش بی‏رویه زندگی شهرنشینی مدرن، کمبود فضا و اجبار انسان‏ها در قرارگرفتن در فضاهای حداقل و درنتیجه ایجاد فضاهای شلوغ و پرجمعیت و از بین رفتن فضاهای طبیعی باعث فشارهای روانی ناشی از تماس بیش از اندازه بین افراد شده است و ضرورت گسترش تحقیقات راجع به مفاهیم فضاهای شخصی، عرصه خصوصی، ازدحام، انزوای اجتماعی و روابط آنها با محیط مصنوع را دیکته می‏کند و از آن‏جاکه کیفیت‏های تحریک‏زا و هیجانی محیط اطراف تعیین‏کننده‏های مهم رفتار انسان هستند، در این مقاله به بررسی نقش علوم رفتاری در محیط‏های مصنوع و هم‏چنین تأثیر نقش معماران در طراحی فضای روانی و شکل‏گیری الگوهای رفتاری مناسب و نامناسب توسط آن‏ها پرداخته شده است. نتیجه نشان داده که معماران باید با تکیه بر آموزه‏های روان‏شناسی محیطی و رابطه عین و ذهن در معماری و استمداد از شناخت بهتر این مفاهیم، زمینه تحقیق عملی آنها را درمحیط مصنوع فراهم آورند و در کاهش عوامل واکنش‏های عاطفی منفی و در نتیجه کاهش عوامل استرس‏زای محیطی تأثیر به‏سزایی داشته باشند. باشد که ارتباط معماری و روان‏شناسی در حوزه علوم رفتاری و تأکید جدی در مباحث روان‏شناسی محیط که تکیه بر توانمندی های مکانیکی و آسایش فیزیکی، بوم شناسی رفتار و رفتارهای فضایی دارد، در ایران نیز بتواند نقش مهمی در سلامت روان افراد جامعه ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

رفتار ، علوم رفتاری ، معماری ، روان‏شناسی ، روان‏شناسی محیط