انگیزه مندی برای ازدواج و وضعیت خوش بینی در دانشجویان دختر

میزان گرایش به ازدواج در هر جامعه ای بر اساس انگیزه مندی افراد آن جامعه قابل سنجش است. انگیزه ازدواج برآوردی است از انتظارات افراد از شریک زندگی و آینده زوجی شان. در میان عوامل مختلف، شاخصه های روانی و شخصیتی نقشی تعیین کننده دارند. خوش بینی به عنوان باور و انتظار وقوعرویدادها به نحوی خوشایند در آینده، ویژگی شخصیتی تأثیرگذاری در سازگاری و رضایت زناشویی محسوب می شود. این تحقیق با هدف تعیین ارتباطبین خوشبینی و انگیزهمندی دختران مجرد قبل از ازدواج صورت گرفت. نوع مطالعه همبستگی بوده و نمونه آماری از میان دانشجویان دختر مجردبودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، یکصد نفر بعنوان آزمودنی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از مقیاس محقق ساخته انگیزه- مندی و مقیاس سوگیری زندگی شییر استفاده گردید. یافته ها دلالت بر انگیزهمندی بالای پاسخگویان برای ازدواج و خوش بینی متوسط ایشان داشت. میزان انگیزه ازدواج در گروههای سنی متفاوت بود در حالی که میزان خوش بینی در گروههای سنی تفاوت معناداری نشان نداد. در یک نتیجهگیری کلی می توان گفت عیرغم تمامی مشکلات و موانع، گرایش به ازدواج همچنان در میان نسل جوان با استقبال جدی روبروست اگرچه پیامدهای منفی ناشی از ازدواج های نامناسب باعث رواج سوگیری منفی و بدبینانه در میان بخشی از جوانان میشود

کلیدواژه ها:

انگیزه ، ازدواج ، خوش بینی ، دختران ، دانشجویان