پیشبینی بهزیستی روانشناختی بر اساس خودکارآمدی در تعاملات اجتماعی با همسالان در نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی بهزیستی روانشناختی براساس خودکارآمدی در تعاملات اجتماعی بوده است. بدین منظور نمونه ای متشکل از 118نوجوان مقیم شبانه روزیهای بهزیستی به روش نمونه گیری در دسترس و 06 نوجوان دارای خانواده به روش هدفمند که از نظر سنی، تحصیلی و محلسکونت با نوجوانان بهزیستی همتاسازی شدند انتخاب و پرسشنامههای بهزیستی روانشناختی ریف 991 و خودکارآمدی در تعاملات اجتماعی با همسالانویلر و لد 91 را پاسخ دادند. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع زمینه یابی و علی مقایسهای میباشد. نتایج ضرایب همبستگی در کل افراد نشان دادکه بین مولفههای تعارض آمیز و بدون تعارض با شادکامی و ارتباط مثبت با دیگران رابطه مثبت و معنادار و با دیگر مولفههای بهزیستی رابطه معناداری نداشت. همچنین بررسی نتایج جداگانه دو گروه نوجوانان نشان داد که در گروه نوجوانان مراکز شبانه روزی موقعیت بدون تعارض فقط با شادکامی و ارتباطمثبت با دیگران ارتباط مثبت و معنادار و بین موقعیت تعارض آمیز با مولفههای بهزیستی روانشناختی رابطه معناداری وجود نداشت. و در گروه نوجوانانعادی بین موقعیت بدون تعارض و مولفه ارتباط مثبت با دیگران رابطه مثبت و معنادار وجود داشت و بین این موقعیت با مولفههای دیگر رابطه معناداریوجود نداشت و بین موقعیت تعارض آمیز با همه مولفههای بهزیستی روانشناختی به جز مولفه بالندگی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. در مجموع می- توان گفت که موقعیت بدون تعارض برای نوجوانان مراکز شبانه روزی و موقعیت تعارض آمیز برای نوجوانان عادی پیش بینی کننده بهزیستی روانشناختی است

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، خودکارآمدی ، نوجوان