ارزیابی کارایی معماری سرویسگرا با استفاده از شبکه پتری تصادفی تعمیم یافته

معماری سرویس گرا رهیافتی ست برای ساخت سامانه های توزیع شده که کارکردهای نرم افزاری را در قالب سرویس ارائه می کند. علی رغم مزیت های معماری سرویس گرا مثل انعطاف پذیری و استفاده مجدد، به سادگی نمی توان کارایی برنامه های معماری سرویس گرا را پیش بینی کرد. تعداد دستیابی ها به یک سرویس ممکن است در یک لحظه ی خاص آنقدر زیاد باشد که از دسترس خارج بشود. چنانچه بتوان قبل از اجرای معماری سرویس گرا، مدلی از مسئله ترسیم و مدل مربوط را ارزیابی نمود، می توان از بروز معایب احتمالی در فاز اجرای معماری جلوگیری کرد. در این مقاله هدف نهایی ارائه روشی جهت ارزیابی معماری سرویس گرا با استفاده از مدل های رسمی می باشد. برای حصول به این هدف پیش از هر چیز محصولات چارچوب C4ISR را استخراج و به نمودار UMLنگاشت نموده تا مدل واقعی بدست بیاید. بدین منظور عنصرهای UML را با نمایه کارایی حاشیه نویسی بشوند، سپس عناصر UML را براساس الگوریتم ارائه شده به شبکه پتری تبدیل تصادفی تبدیل می گردد. نتایج پیشنهادی که بر روی یک مطالعه موردی در زمینه ATM انجام شده است نشان می دهد که ارائه مدل و ارزیابی روش در مرحله طراحی از هزینه های سنگین فاز پیاده سازی جلوگیری می نماید.

کلیدواژه ها:

معماری سرویس گرا ، مدل رسمی ، نیازهای غیروظیفه مندی ، ارزیابی کارایی ، معماری نرم افزار