نقش گردشگری در مدیریت پایدار مراتع ایران

مردم دنیا به خصوص مردم کشور ایران برای گذراندن اوقات فراغت و گردشگری از سالیان دور مکانهای مشخص و محدودی را سینه به سینه شناسایی نموده و به سایر هموطنان انتقال داده اند که شناخت این مکانها برای عموم مردم به تعداد کمی باشد به شکلی که تعداد آن ها بیش از انگشتان دست نباشد. برای برای عده ای از مردم زیارت اماکن مقدس بهانه برای تنوع و گشت و گذار است. عده کمتری با هدف بازدید از آثار تاریخی و میراث فرهنگی به جهان گردی یا ایران گردی می پردازند و بسیار کمتر از آن با اکوتوریسم و طبیعت گردی آشنا هستند. لزوم شناسایی عمده مناطق بکر در شاخه های طبیعت، افق ها و فرصت ها و اوقات فراغتی با شکل جدید برای مردم به ارمغان می آورد که در حال حاضر گروه های نوپای کوچکی به آن می پردازند. از اهداف مهم طبیعت گردی علاوه بر سلامتی و گردشگری شناخت پتانسیل های بی نظیر کشور در این زمینه و فرهنگ سازی در خصوص چگونگی پاسداشت این نعمت غیر قابل بازگشت و حضور در طبیعت بدون تخریب آن است. ارائه الگوی فضایی جهت حضور و استقرار انسان غیر قابل پتانسیل ها و چشم اندازهای طبیعی با هدف توسعه پایدار چالشی است که در طبیعت گردی پایدار مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است. این نوشتار بر آن است پس از ارائه تعاریف گردشگری و جاذبه های گردشگری، برخی نتایج حاصل از تلفیق مدیریت و توسعه پایدار و طبیعت گردی را مطرح می سازد که در نهایت به اکوتوریسم و اهمیت گسترش این علم در زمینه حفظ و بهره برداری از جاذبه های طبیعی منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، مراتع ، طبیعت گردی ، پایدار