انگشتنگاری، رویکردی نوین در منشأیابی رسوبات بادی (ریزگردها و تپه های ماسهای)

هدف از این تحقیق معرفی روش انگشت نگاری به عنوان تکنیکی جدید در منشایابی رسوبات بادی می باشد. منشأیابی مرکب عبارت است بررسی چندین منبع بالقوه رسوب از طریق چندین گروه متفاوت از خصوصیات که برای افزایش تشخیص بین منابع و اجتناب از منبع غیر واقعی رسوب است و شامل طیف وسیعی از خصوصیات مختلف شناختی می باشد. روش انگشت-نگاری شامل ردیابی مرکب است، که در حال حاضر برای تعیین منبع رسوب به طور موفقیت آمیزی توسط محققان زیادی استفاده می شود. کارآیی روش منشأیابی با ردیاب ها یا انگشت نگاری به عنوان روشی موفق و مؤثر برای تعیین منابع رسوبات به اثبات رسیده است. در این روش خصوصیات فیزیکی، ژئوشیمیایی و بیوژنیک رسوب برای تعیین منابع رسوب و اهمیت آنها استفاده می شود. تاکنون از روش انگشت نگاری در مطالعات رسوبات بادی استفاده نشده است و همه مطالعات منشایابی رسوبات بادی به صورت کیفی انجام شده است و هیچ یک از آنها سهم منابع رسوبات بادی به صورت کمی ارائه ننموده اند و بیشتر از روشهای آماری ساده به منظور مقایسه کیفی متغیرهای مختلف بین منابع مختلف استفاده شده است. در انگشت-نگاری رسوبات بادی در نظر گرفتن ضریب تصحیح اندازه ذرات به دلیل تهی شدگی و غنی شدگی ذرات لازم و ضروری است ولی ضریب مربوط به محتوی ماده الی به دلیل ناچیز بودن مقدار ماده آلی رسوبات بادی قابل اغماض می باشد. بر طبق نتایج حاصل از تحقیق نگارنده، توانایی این تکنیک به منظور کمی کردن سهم منابع رسوبات بادی به اثبات رسیده است و می توان از این روش در منشایابی رسوبات بادی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

انگشت نگاری ، رسوبات بادی ، ردیاب ، منشایابی ، مدل های ترکیبی