سیستم های تعیین و تایید صلاحیت کارکنان آزمون های غیر مخرب در دنیا و ایران با تاکید بر سیستم ایزو 9712

جهانی شدن تجارت بیش از بیش اهمیت هماهنگی در استانداردها را روشن ساخته است. توجه به تایید صلاحیت کارکنان آزمون های غیر مخرب (NDT) بصورت مرکزی تحت یک استاندارد مشخص و توافق های فی ما بین کشورها در شناسایی یکسان این صلاحیت ها بخشی از فرایند تضمین کیفیت NDT در کشورهای پیشرفته است. موفقیت در این کار ضمن کاهش در هزینه ها، انگیزه کارکنان را نیز افزایش خواهد داد. در سال 2003 میلادی با ملحوظ شدن ISO – 9712 در کد ASME تحول جدیدی بوقوع پیوست. در همین سال سیستم ACCP در آمریکا از حالت بالقوه به مرحله بالفعل تبدیل گردید. در کشور ایران نیز با توجه به کاربرد وسیع NDT و پتانسیل بالای استقبال از نظام هماهنگی بین المللی ، فعالیت های جدی در این زمینه از شش سال گذشته در سازمان انرژی اتمی ایران با همکاری آژانس بین المللی انرژی اتمی شروع گردیده و نتایج مثبتی در این مدل حاصل شده است. از جمله مهمترین این فعالیت ها می توان به تهیه و تصویب استاندارد ملی 6725 (خرداد 1383)، که مطابق با استاندارد بین المللی ISO-9712 می باشد، اشاره کرد. لکن جهت کاهش فاصله بین کشورهای توسعه یافته و در حال رشد، عزم ملی و فعالیت های مستمر بیشتری لازم می باشد. در این مقاله سعی گردیده است ضمن مقایسه نظام های گوناگون تایید صلاحیت کارکنان، استاندارد بین المللی ISO-9712 به عنوان الگو مطرح و فعالیت های انجام شده و برنامه های اتی در این ارتباط تشریح گردد.