تاثیر واریانتهای پروموتر ژنMGPبر عملکرد ژن و خطر بروز بیماری عروق کرونری

پیشنهاده شده است که پلیمورفیسمهای تک نوکلئوتیدیSNPدر موقعیتهای 7- و 138 - ژن رمزکننده پروتئین Glaماتریکسی MGP در ایجاد استعداد نسبت به بیماری عروق کرونری نقش دارند. هدف این مطالعه، بررسی همراهی بین این پلی مورفیسمها باCADدر یک نمونه از جمعیت ایران و تاثیر احتمالی آنها بر میزان فعالیت پروموتر ژنMGPدر محیط آزمایشگاهی است. تمامی افراد بر اساس ارزیابیهای آزمایشگاهی و گزارشات آنژوگرافی انتخاب شدهاند. آنالیز دادههای اولیه بدست آمده از فرایندژنوتایپینگ افراد شرکت کننده، میزان بالاتر از آللAرا در موقعیت 7- و آللTدر موقیعت 138 - در میان گروه بیماران نشان میدهدتفاوتهای مشاهده شده در گروه مورد و شاهد، قابل توجه نیستند و ژنوتایپینگ جمعیت پیشنهادی کامل نشده است از سوی دیگر، 4 وکتوری کهGFPرا تحت کنترل هاپلوتایپهای گوناگون از پروموترMGPبیان می کنند، ساخته شدهاند. به منظورارزیابی تاثیرات هاپلوتایپها بر روی فعالیت پروموتر، وکتورها به رده سلولی 293Hekمنتقل شدند و بیان نسبی GFP بهصورت کمی سنجیده شد. آنالیز دادهها با استفاده ازStudent’s T-testنشان دهنده تاثیرG-7A SNPبر روی فعالیت پروموتر در سلولهای کشت شده است

کلیدواژه ها:

بیماری عروق کرونری ، واریانت ، پلیمورفیسمهای تک نوکلئوتیدی ، پروموتر ، همراهی