بررسی تغییرات بیانیmiR-1267 و 2276 miR-در نمونه بافتی بیماران مبتلا به سرطان پستان

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 742

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CIGS13_0513

تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1393

چکیده مقاله:

درmicroRNAها واقع مولکولهای ریبونوکلئیک اسید غیر کد کننده کوچکی به طول 21 تا 25 نوکلئوتیدهستند. اینRNAهای تک رشته ای باmRNAهای هدف خود ارتباط برقرار کرده, از این طریق در تنظیم بیان ژنها نقش دارند. کشف تغییرات بیان و ساختار اینRNAها در فرایند های مختلف پیشرفت سرطان باعث شده که آنها را به عنوان انکوژن یا سرکوبگر تومور قلمداد کنند که دارای یک عملکرد کلیدی در تومورزایی می باشد. علاوه بر آن microRNAها نقشهای مهمی در چندین فرآیند سلولی مانند تکثیر، تمایز، آپوپتوز و تکوین بازی می کند, که این کار به وسیلهی کنترل همزمان سطح بیان تا چند صد ژن انجام می دهند. در مطالعات گسترده ای که در زمینه microRNAدر سرطان انجام شده است, پیشنهاد شده است که می توان ازmicroRNAها به عنوان مارکرهای زیستی جدید در تشخیص و درمان سرطان استفاده نمود PIWIL2در رده های سلولی توموری و انواع مختلفی از سرطان های انسانی بیان می شود. علاوه بر آنPIWIL2درمراحل مختلف سرطان پستان نیز بیان می شود وPIWIL2با دیگر مارکرهای سرطان پستان مثلER, PR, HER2/NeuویاErb-2و مارکر تکثیر سلولیKi67در ارتباط می باشدبر طبق نرم افزار سایتmiRNA- و miRNA-1267 ,Exiqon2276ژنPIWIL2 را هدف قرار می دهند و بیان آن را در سلولهای غیر توموری کاهش می دهند. با توجه به درگیری بالایPIWIL2در سرطان پستان هدف ما از این مطالعه استفاده از اینmicroRNAها به عنوان مارکر زیستی بالقوه در تشخیص و گروهبندی بیماران مبتلا به سرطان پستان میباشد

کلیدواژه ها:

نویسندگان

صفورا ترکاشوند

گروه ژنتیک, دانشکده علوم پایه دانشگاه علوم و تحقیقات

محمد واسعی

مرکز پاتولوژی بیمارستان شریعتی, دانشگاه علوم پزشکی تهران

محمود تولائی

مرکز تحقیقات ژنتیک انسانی, دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله

سیدجواد مولی

دانشکده علوم زیستی دانشگاه تربیت مدرس