نابرابریهای بین استانی در ایران 90-1379

علی رغم این که در قالب برنامههای پنج ساله توسعه، تلاشهای زیادی برای تعدیل عدم تعادلهای توسعه منطقهای در ایران انجام شدهاست.اما در کاهش عدم تعادلهای منطقهای بین استانها موفقیت چندانی حاصل نشده است. از این رو این مقاله به بررسی میزان نابرابریبین استانهای کشور میپردازد. روش مورد استفاده در این مطالعه آزمون همگرایی بتا و سیگما است. پژوهش حاضر این آزمون را برایاستانهای کشور در سال های 1603 تا 1631 بررسی می کند. نتایج به دست آمده وجود همگرایی سیگما را در بین استان های کشورتایید نمیکند ولی همگرایی بتا را با وحود متغیر موهومی برای استانهای دارای منابع نفتی تایید میکند. به این معنی که مناطق فقیر بانرخ رشد درآمد سرانه بالاتری تسبت به مناطق ثروتمند، تمایل به حرکت به سمت تعادل بلندمدت دارند. عملکرداعتبارات تملک دارایی-های سرمایهای )عمرانی( به عنوان یکی از برنامه های دولت می تواند بر همگرایی رشد اقتصادی استانهای کشور تاثیر گذار باشد.بنابراین, در این تحقیق اثر اعتبارات تملک داراییهای سرمایهای استانهای کشور بر همگرایی درآمد سرانه بین آنها نیز بررسی شدهاست. نتایج نشان میدهد عملکرد اعتبارات رابطه مستقیم با رشد درآمد سرانه استانها دارد و با وارد کردن متغیر عملکرد اعتباراتعمرانی به معادله همگرایی، ضریب بتا افزایش مییابد که نشان دهنده اثر مثبت اعتبارات عمرانی بر همگرایی در بین استانهای ایراناست. بنابراین. عملکرداعتبارات تملک داراییهای سرمایهای شکاف درآمد سرانه بین استانها را کاهش میدهد

کلیدواژه ها:

همگرایی منطقهای ، همگرایی بتا ، همگرایی سیگما ، اعتبارات عمرانی استانی ، استانهای ایران