بررسی نابرابری منطقهای البرزجنوبی با استفاده از ترکیب مدل جاذبه و آنتروپی

شناخت عدم تعادل در مناطق مختلف و چگونگی سیاستگذاری در جهت رفع و یا کاهش آنها، همواره از دغدغههایدولتمردان در کشورهای دارای ساختار حکومتی مردمی و عدالتخواه بوده است .نابرابری های فضایی را می توان در حوزه های مختلفاجتماعی، اقتصادی، زیربنایی و ... تفسیر نمود، اما پایه و اساس همه آنها، نابرابری در توزیع سرمایه و امکانات زیرساختی می باشد.براین اساس، نظریات متعددی در جهت شناسایی و کاهش عدم توازن های ملی و منطقه ای خصوصا از حیث مسائل اقتصادی، ارائهگردیده است که هدف جملگی آنان، نیل به تعادل فضایی و برقراری عدالت و مساوات در بین اقشار مختلف ساکن در نقاط مختلفمنطقه می باشد.عدم تعادل در منطقه بخصوص نابرابری در پراکنش امکانات زیرساختی و توزیع سرمایه باعث مهاجرت جمعیت از شهرهایکوچک به بزرگ و از روستاها به شهرهای کوچک و متوسط خواهد شد که این امر باعث برهمخوردن تعادل شبکه شهری خواهد شد.در مقاله پیشرو تعادل منطقه البرزجنوبیمربوط به اطلاعات جمعیتی سال 1631 مورد بررسی قرار داده شده و چگونگی تعادل شبکهشهری منطقه البرز جنوبی با استفاده از ترکیب دو روش جاذبه و آنتروپی مشخص گردید. در این مقاله ابتدا با استفاده از مدل جاذبهمیزان جاذبه بین شهرهای منطقه البرز جنوبی مشخص شد و در نهایت با استفاده از روش آنتروپی به سطحبندی شهرهای منطقه پرداختهشده است. نتایج بدست آمده نشاندهنده عدم وجود تعادل در منطقه میباشد و شهر تهران به عنوان کلانشهر منطقه بیشترین تمرکز رادر منطقه دارد.

کلیدواژه ها:

نابرابری منطقه ای ، آنتروپی ، روش جریان