تحلیل توان اکولوژیک در توسعه کلان منطقه البرزجنوبی (مطالعه موردیدرخصوص مخاطرات طبیعی استان سمنان)

برنامه ریزی فضائی به منظور استقرار کانونهای جمعیتی و به تبع آن توسعه پایدار فضائی، آرمان اصلی آمایش سرزمینمی باشدکه مستلزم وجود بسترهای مناسب مختلفی است که از مهمترین آنهاوجود توان اکولوژیک مناسب و شرایط امن زمینشناسی منطقه بعنوان خاستگاه اصلی تمرکز فعالیتهای انسانی مورد توجه برنامه ریزان می باشد. مخاطرات طبیعی و بطور - -جزء لاینفک محیط طبیعی است که انسان امروزی در مقابله با آن ناگزیر به بروز رفتار ،» زمین لرزه « خاص پدیده نامیمونهوشمندانه از طریق مقاوم سازی بناها می باشد.در راستای نمود این رفتار هوشمندانه ضروری است که توسعه فضائی درهرمنطقه با توجه به قابلیتها و محدودیتهای محیطی صورت گیرد. در این بین کلان منطقه البرز جنوبی با جای دادن جمعیتی بیشاز 23 درصد کل جمعیت کشوردرخود ،ازمهمترین کانونهای استقرارجمعیت در کشوراست که بدلیل برخورداری از قابلیتهایفراوان اقلیمی و محیطی نقش ویژه ای را در آمایش ملی کشور ایفا می نماید. اما وجود مخاطرت طبیعی مانند زمین لرزه ،سیل ،زمین لغزه و... از جمله عوامل بازدارنده در مسیر توسعه می باشند که توجه به آنها اجتناب ناپذیر است. در این راستا استانسمنان، با قرار گیری در مسیر کریدور ارتباطی شرقی غربی و شمالی جنوبی کشورو همچنین نقش ویژه آن در جذب سرریز – –جمعیت استانهای بزرگ همجوار؛ اهمیت قابل توجهی را در ایجاد پیوندهای فیزیکی دارا می باشد. اما قرارگیری این استانبعنوان بخشی ازکلان منطقه البرز جنوبی بر روی کمربند لرزه خیز آلپ هیمالیا و همچنین شرایط توپوگرافی منطقه ،باعث شده –است که تمرکز کانونهای جمعیتی درآن با ملاحضات ویژه ای همراه باشد.در این گفتارسعی شده است تا چشم انداز استقرارکانونهای جمعیتی جدید و یا توسعه مراکز جمعیتی موجود از منظر عوامل خطر زای طبیعی و همچنین موقعیت گسلهای لرزهزای منطقه و استان بعنوان عوامل اصلی ایجاد زمین لرزه مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.