بررسی کارایی استفاده از شبکههای عصبی مصنوعی در پیشبینی میزان عمق آبشستگی اطراف آبشکنهای باز

یکی از موثرترین روشهای تثبیت جدارههای رودخانه استفاده از آبشکن میباشد. آبشکنها سازههایی هستند که بهصورت عرضی از ساحل به سمت محور رودخانه ساخته میشوند. این سازهها به دو نوع عمده آبشکنهای بسته یا نفوذناپذیر و آبشکنهایباز یا نفوذپذیر تقسیم میشوند. بررسی منابع موجود نشان میدهد که در مورد آبشکنهای باز، ضوابط و معیارهای طراحی تدوین نشده و در اغلب مراجع تنها به ذکر کلیاتی راجع به معرفی این سازهها پرداخته شده است. لذا در مواردی علیرغم مزایای احداث این نوع آبشکنها در مقایسه با سایر روشهای ساماندهی رودخانه به علت فقدان ضوابط و دستورالعملهای طراحی وعدم اطمینان از عملکرد آنها ترجیح میدهد از به کارگیری آنها صرفنظر کرده و از سایر روشها استفاده نماید.با توجه به قابلیتها و مزایای شبکههای عصبی مصنوعیANN و سهولت استفاده از آن به عنوان یک ابزار کار، در این مقاله سعی شده است تا آبشستگی اطراف آبشکنهای باز با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی پیشبینی شود.به همین منظور ضمن مقایسه و بررسی نتایج شبکه با نتایج آزمایشگاهی، بهترین شرایط شبیهسازی پیشنهاد میشود تا بتوان آبشستگی اطراف آبشکنهای باز با درصد های مختلف باز شدگی را برای شرایطی غیر از شرایط آزمایش شده نیز محاسبه نمود

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، آبشکن باز ، شبکههای عصبی