چگونگی خلاقیت در معماری زمینه گرا

خلاقیت واژه ای است مبهم که ارائه تعریف دقیق از آن دشوار است. همانند هزاران واژه مهم دیگر که با ارائه تعریف فقط آنها را در یک چهارچوب سلیقه ای محدودمی کنیم. اما بطور کل می توان گفت: خلاقیت یک فرایند ذهنی است، مرکب از قدرت ابتکار و انعطاف پذیری که هدف آن تولید یک محصول ارزشمند، کاربردیو نوآورانه است، بدون شک خلاقیت از جمله مهم ترین ارکان طراحی و ساخت و سازه های ماندگار و منحصر به فرد است،تفکر خلاق از پیچیده ترین جلوه هایانسانی است و عاملی است که بی همتایی را در معماری به دنبال دارد. به عبارت روشن تر، از آنجا که در دیدگاه ویتروویوس نیز معماری حاصل ترکیب سه حوزه استحکام،زیبایی،سودمندی است، خلاقیت نیز می تواند در هر یک از این سه لایه بروز یابد.از طرفی زمینه گرایی یکی از دیدگاه های حوزه معماری است که سازگار با زمینه کالبدی تاریخی و اجتماعی فرهنگی است که بر طبق آن ایده ها و اشکال گذشته در شکل دادن به کالبد معماری معاصر حضور دارند،این معماری نمایانگر آداب و سوم،روحیه و احساسات، اندیشه و عقیده،ذوق و سلیقه و هنر و خلاقیت است. رابطه میان خلاقیت و زمینه گرایی و چگونگی خلاقیت در این گونه از معماری کمتر مورد توجه قرار گرفته، با توجه به اهمیت معماری زمینه گرا و نقش آن در پی و راستین قوم خویش باید این ارتباط را مورد بررسی قرار داد تا بتوان با شناسایی این اندیشه ها و تولید آثار خلاقانه آن در طراحی امروز، بازگشتی به اصیل هویتمعماری سنتی با همان اصالت و کمال به عرصه ظهور رساند.از این رو در این مقاله به ابعاد مختلف خلاقیت پرداخته شده و سپس خلاقیت در معماری زمینه گرا مورد بررسی قرار گرفته.روش تحقیق در این پژوهش مروری بر ادبیات این حوزه از نگاه صاحب نظران و ترکیب حفظ ساختارهای نگارشی با استناد به منابع مکتوب از دیدگاه بوم گرایان و زمینه گرایان در این سیطره می باشد

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، زمینه گرایی ، بوم گرایی ، تفکر خلاق