مقایسه کارآیی تعرق هشت رقم یونجه در شرایط تنش ملایم خشکی

هشت رقم یونجه از لحاظ کارآیی تعرق، به عنوان یک شاخص مقاومت به خشکی، در آزمایشی گلدانی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در گلخانه مورد مقایسه قرار گرفتند. گلدان های مورد استفاده، از جنس P.V.C به طول 80 و به قطر 10 سانتی متر بودند. بین ارقام مختلف یونجه از لحاظ مقدار مصرف آب و ماده خشک (علوفه) تولید شده در مراحل مختلف رشد و در هر دوره برداشت اختلافات معنی داری وجود داشت. واریته های همدانی و دیابلوورده بیشترین و یزدی و سکوئل کمترینکارآیی تعرق را داشتند اگر چه در مجموع اختلافات بین آنها با احتمال بیش از 95 % معنی دار نبود. روند تغییرات محتوی نسبیآب برگ با کاهش رطوبت خاک در این دو گروه نشان داد که واریته های با کارآیی تعرق بالا در مقادیر کمتر رطوبت خاکمحتوی نسبی آب بالاتری دارند. ممکن است بالاتر بودن کارآیی تعرق ناشی از توانایی حفظ آب در شرایط خشک در بافت هایبرگی یا حفظ محتوی نسبی آب برگ در حد زیاد باشد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که ارقام همدانی و دیابلووردهبه دلیل کارآیی تعرق زیادتر در شرایط تنش ملایم و حفظ محتوی آب نسبی زیاد برگ در شرایط بروز خشکی تدریجی می توانندبرای کشت در شرایط خشک مناسب باشند.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، یونجه (.Medicago sativa L) ، محتوی آب نسبی ، کارآیی تعرق