جایگاه ترویج و آموزش در حفاظت از محیط زیست

در طول سالهای متمادی که کشاورزان از منابع آب و خاک موجود برای کشاورزی و امرار معاش خود و همچنینتولید غذا و پوشاک برای مردمان غیر کشاورز و سایر ملزومات مورد نیاز چه در بخش خدمات و چه در بخشصنعت استفاده می کردند، بیشترین تمرکز دانشمندان به عملکرد و کارایی این سیستمها معطوف می شد. اما در طیسالهای اخیر با توجه به ظهور و پیدایش اتفاق و اجماع جهانی بر مفهوم پایداری در تمام بخش ها، شاهد تغییر وتحولاتی برای سازگار کردن اهداف و اصول کشاورزی سنتی با بنیانها و اصول توسعه پایدار می باشیم. هنوز اکثرتئوریها بر روی علل انتزاعی همچون جمعیت، مصرف بیش از حد، فناوری و نابرابری تأکید دارند و اهمیت سایرعوامل را نادیده می گیرند. در این میان، نیاز به عاملی است که بتواند مشکلات را در کنار هم بگذارد و برای حلآنها اقدام نماید و در اینجاست که اهمیت ترویج و آموزش و نقش آن در این فرایند، جلوه می نماید. ترویج میتواند با تکیه بر فلسفه وجودی خود قدم در این چالش پرفراز و نشیب که با ادامه وجود همه انسانها و حتی تمامموجودات زنده این کره خاکی در ارتباط است، بگذارد و روشنی بخش مسیر ادامه حیات در آن باشد. تمرکز ترویجبه عنوان یک سازمان پیش گستر باید به صورت روز افزونی بسوی مسائل زیست محیطی باشد. لذا، در این مقالهسعی شده است که نقش و جایگاه و کارکردهای ترویج و آموزش در عرصه حفظ منابع طبیعی و محیط زیستمورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ترویج و آموزش ، حفاظت از محیط زیست