مطالعه خاصیت آللوپاتی تربچه و ریحان بر جوانه زنی و شاخص های رشد اولیه عدس

موادی که از برخی گیاهان ترشح شده و بر سایر گیاهان اثرات مثبت یا منفی دارند مواد آللوپاتیک نامیده می شوند. اثرات مواد آللوپاتیک بر سایر گیاهان وابسته به غلظت و زمان مصرف می باشد. مطالعه اثرات مواد آللوپاتیک در غلظت های مختلف بر سایر گیاهان ضروری به نظر می رسد. به منظور مطالعه اثرات دگر آسیبی گیاهان تربچه و ریحان بر جوانه زنی و خصوصیات اولیه رشدی گیاه عدس آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه تربت حیدریه در سال 1391 انجام شد. تیمارها شامل دو نوع عصاره گیاهی (تربچه و ریحان) و 5 غلظت عصاره شامل آب مقطر (به عنوان شاهد) و غلظت های 25، 50، 75 و 100 درصد از عصاره گیاهان ذکر شده بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد غلظت عصاره بر تمامی صفات مورد مطالعه در این آزمایش در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. برهمکنش غلظت و نوع عصاره گیاهی نیز بر صفات مورد مطالعه (غیر از وزن خشک ساقه چه) درسطح یک درصد معنی دار بود. اثر بازدارندگی ریحان از لحاظ درصد جوانه زنی و وزن خشک ریشه چه بطور معنی داری بیشتر از عصاره تربچه بود در حالیکه اثر بازدارندگی مذکور در تربچه از لحاظ طول و وزن تر ساقه چه بیشتر از عصارهگیاه ریحان بود. افزایش غلظت عصاره تا 75 درصد تأثیر معنی داری بر درصد جوانه زنی عدس نداشت در حالیکه افزایش بیشتر غلظت عصاره باعث کاهش معنی دار درصد جوانه زنی عدس گردید. طول ریشه چه و ساقه چه و همچنین وزن تر و خشک ریشه چه و ساقه چه با افزایش غلظت عصاره کاهش یافت. هر چند این کاهش بین تیمار شاهد و غلظت 25 درصد عصاره هر دو گیاه معنی دار نبود. بطور کلی نتایج نشان داد عصاره گیاهان تربچه و ریحان تا غلظت 25 درصد تأثیر معنی داری بر رشد اولیه و شاخص های جوانه زنی عدس نداشته در حالیکه افزایش بیشتر غلظت عصاره، بطور معنی داری باعث کاهش رشد گیاهچه های عدس شده است.

کلیدواژه ها:

دگر آسیبی ، ریشه چه ، ساقه چه ، رشد اولیه