یکی های ناهمسان در شاهنامه فردوسی

قید یکی واژه ای است که در شاهنامه فردوسی به طور مکرر در آفرینش هنری شاعر حضور یافته است؛ اما شاید فراوانی کاربرد خردی و چشم اشنا بودن این واژه سبب شده است تا تفاوت موجود در منظور از به کارگیری آن و اختلاف در لحن ادای این قید هنگامی که بر زبان شخصیت ها جاری می گردد چندان مورد توجه پژهشگران قرار نگیرد. این که فردوسی هنگام داستان پردازی به ظرایفی از این دست تا چه اندازه اگاهانه و تا چه میزان ناخودآگاه توجه نموده است بر کسی معلوم نیست؛ اما آن چه مسلم است این است که بخشی از جذابیت نامور نامه ایران در گروه چنین دقایقی است که آگاهی از آن، سبب التذاذ بیشتر خوانندگان شاهنامه، نمایان شدن ارزش هنری این اثر سترگ و توانایی سراینده اش می گردد.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، قید یکی ، لحن و آهنگ بیان