استفاده از ملاک های زبان شناختی برای تعیین نویسنده ی ملحقات تذکره الاولیا (از منظر متن شناسی حقوقی)

در ادبیات کهن فارسی آثاری وجود دارد که به دلیل قدمت تاریخی و وجود نسخه های متعدد از آن ها باید نسخه های اصل و صحیح مشخص شود در روش های معمول از طریق مقایسه ی نسخه های گوناگون با یکدیگر و هم چنین مقایسه ی سبک اثر با دیگر آثار آن نویسنده تلاش می شود نسخه ی اصل که تماماً توسط آن شخص نگاشته شده است، مشخص شود.در این روش ها عوامل زبانی از جمله ساختاری، سبکی، معنایی دست خط و هم چنین عوامل تاریخی از جمله وجود یا عدم وجود بخش هایی از اثر در نسخه های سال های متفاوت مورد بررسی قرار می گیرند. دراین پژوهش روشی کمی برای یک متن ادبی به کار گرفته شده است متن ادبی مورد پژوهش بخش هایی از تذکره الاولیاء می باشد که منسوب به عطار است، اما به دلایلی که در مقاله ذکر می گردد تعلق آن ها به عطار با شکل و تردیدهمراه است. در این روش متن به ساختراهای نحوی اش تجزیه و تعداد ساختارها شمارش شده است.

کلیدواژه ها:

تذکره الاولیاء ، عوال زبانی ، روش کمی ، شناسایی نویسنده ، زبان شناسی حقوقی