صور خیال در شعر وحشی بافقی

دنیای شاعرانه دنیای پرپیچ و خمی است که در عرض دنیای عادی و روزمره در حرکتاست و شاعران تنها رموزی را از آن جهان در اختیار ما قرار می دهند و کشف محتوای آن رموز را برعهده خواننده می گذارند که کارگاه هرچند به دشواری ودر گذر زمان بخشی از این راز و رمزها کشف می شوند و بر این اساس آگاهی و شعور ما نسبت به آن جهان شاعرانه بیشتر می گردد این که زبان شاعرانه یک زبان خیال انگیز و تصویرساز است امروز به عنوان یک امر بدیهی پذیرفته شدهاست. بخش مهم این پژوهش آن جاست که صور خیال را از عناصر بلاغی فراتر می یابد و برای خود زبان و نحوه ی به کارگیری آن هم خاصیت تصویرگری قائل است باتکیه بر این فرض که خیال شعری اعم از آن است که بتوان آن را به عناصردانش بلاغت، آن هم به معنای محدودآن یعنی علم بیان، تقلیل داد.

کلیدواژه ها:

وحشی بافقی ، صور خیال ، زبان ، علم بیان