شناخت و مدیریت بی فنیلهای پلی کلره براساس اصول زیست محیطی و موقعیت آنها در کشور

بی فنیلهای پلی کلره از جمله آلاینده های آلی پایدار هستند که در صنعت به عنوان افزودنی برای ایجاد خاصیت عایق دی الکتریک در خازنها و ترانسفورماتورها و دستگاههای هیدرولیکی کاربرد دارند. این مواد که 209 ایزومر از آنها وجود دارد، به لحاظ مشمولیت در دو کنوانسیون بازل و استکهلم و لزوم حذف تدریجی کاربرد آنها برنامه ریزیهای مختلفی در راستای فهرست برداری، برچسب گذاری، انبارش، نحوه حمل و نقل و امحای آنها صورت پذیرفته است. دلیل مشمولیت این مواد در این کنوانسیونها خاصیت زیست انباشتی و پایداری در محیط زیست بخصوص در بافت چربی موجودات زنده و داشتن شباهت ساختاری با هورمونها است. روشهای مختلفی برای امحای این مواد در دنیا معرفی شده است از جمله امحای شیمیایی و امحای حرارتی که به ترتیب به پسماندهای با غلظت کمتر از 10 هزار ppm و بیشتر از آن اختصاص دارند. در کشور نیز تحقیقات وسیعی فهرست برداری از محلهای تجمع این مواد و نیز در زمینه امحای آنها و ایجاد زیرساختهای قانونی مربوطه صورت پذیرفته است که تا حد زیادی در این مقاله مورد بررسی واقع شده است

کلیدواژه ها:

آلاینده های آلی پایدار ، بی فنیلهای پلی کلره ، زیست انباشتی ، کنوانسیون بازل ، کنوانسیون بازل